بررسي تغييرات دوره‌اي خط ساحلي درياي عمان با استفاده از داده‌هاي سنجش ‌از دور و تحليل‌هاي مكاني

خط ساحلي كه به عنوان رابط فيزيكي زمين و آب تعريف مي‌شود، از نظر طبيعت پوياست و امنيت اقتصادي و اجتماعي را براي سكونتگاه‌هاي ساحلي فراهم مي‌كند. ديناميك و تحول‌پذيري سواحل هر چند پديده ي شناخته شده‌اي است، اما فركانس و شدت اين تغيير و تحول در زمان، الگوهاي متفاوتي را معرفي مي‌كند كه فرآيندهاي مختلفي را در پي دارد. اين تحول‌پذيري، پيامدهاي خاصي در ابعاد انساني ـ اقتصادي و زيست محيطي براي سواحل درياي عمان پديد مي آورد كه درك و شناخت آن مي‌تواند ابزاري كارآمد در مديريت مسأله باشد. هدف اين مطالعه، شناسايي تغييرات خط ساحلي در امتداد سواحل درياي عمان در ايران با استفاده از داده‌هاي سري زماني سنجش ‌از دور و سيستم اطلاعات جغرافيايي (GIS) و سيستم تجزيه و تحليل ديجيتال ساحل (DSAS) است. از تصاوير ماهواره‌اي Landsat، سنجنده‌هاي TM و ETM در سه دوره ي زماني 2000، 2009 و 2019 پس از اجراي پيش پردازش و تصحيحات استفاده شد. همچنين براي استخراج خط ساحلي در دوره‌هاي زماني، از شاخص MNDWI و براي بررسي و آشكارسازي تغييرات فيزيكي نوار ساحلي، از ماژول DSAS در محيط نرم‌افزار ArcGIS استفاده شد. ميزان تغييرات خط ساحلي نيز به صورت الگوهاي فرسايش و رسوب توسط چهار پارامتر آماري نرخ نقطه انتهايي (EPR)، حركت خالص ساحل (NSM)، سرعت رگرسيون خطي (LRR) و حداقل ميانگين مربعات (LMS) اندازه گيري شد. نتايج LRR مشخص مي‌كند كه ساحل درياي عمان با ويژگي فرسايش متوسط 10 متر و رسوب 8.39 متر در سال، يك ويژگي بسيار پويا را تجربه كرده است. همچنين نتايج حاصل از اين مطالعه نشان مي‌دهد كه طول خط ساحلي در اين دوره ي 20 ساله، افزايش قابل توجهي داشته است. بهبود مديريت زمين، كنترل فرسايش، محافظت از موانع طبيعي موجود و تقويت زيرساخت‌ها بهترين گزينه‌هاي سازگاري براي محافظت از مناطق ساحلي است.