اين‌همانيِ عرفي؛ رويكردي نو در جمع ميان نظريۀ شَبَح مُحاكي و وجودِ ذهني

دو نظريۀ شَبَح مُحاكي و وجود ذهني در مسئلۀ رابطه صورت ذهني با واقعيّتِ خارجي‌‌، رقيب يك‌ديگرند. اگر چه برخي عباراتِ طرفداران نظريهٔ شَبَح مُحاكي حاكي از آن است كه صورت ذهني با واقعيّتِ خارجي اين‌هماني نداشته و بلكه تباين دارد‌‌، امّا با استناد به برخي عباراتِ ديگر‌‌، مي‌توان گفت كه هواداران اين نظريه، اين‌هماني صورت ذهني با واقعيّتِ خارجي را قبول دارند. از سويي‌‌، هوادارن نظريهٔ وجود ذهني، بر اين ادعا هستند كه اين‌همانيِ ماهوي ميان صورت ذهني با واقعيت خارجي برقرار است. با تحليلِ مفهومِ اين‌همانيِ ماهوي و نيز با تمركز بر دو اصل تمايزناپذيريِ اين‌همان‌ها و اين‌همانيِ تمايزناپذيرها‌‌، روشن مي‌شود كه اولاً، ادّعاي اين‌همانيِ ماهوي در نظريۀ وجود ذهني گزاره‌اي تحليلي و همان‌گويانه است و يا دست‌كم مقصود آنان را نمي‌رساند و ثانياً، در نهايت‌‌، منظورِ طرفدارانِ آن‌‌، همان ادّعاي طرفدارانِ شَبَح مُحاكي است. دراين پژوهش با روش توصيفي۔تحليلي و به شيوه‌اي نو نشان داده شده است كه ادّعاي اين‌همانيِ صورت ذهني با واقعيّتِ خارجي از منظر هر دو ديدگاهِ پيش‌گفته درست است، امّا‌‌ منظورِ هردو ديدگاه از اين‌همانيِ صورت ذهني با واقعيّت خارجي‌‌، اين‌همانيِ عرفي بوده است و نه اين‌همانيِ عددي.