تاثير ذهن‌آگاهي و مديريت خشم بر خشم، اضطراب و افسردگي دانش‌آموزان آزاررسان پسر دوره متوسطه اول

The Effectiveness of Mindfulness and Anger Management training on Anger, Anxiety, and Depression in High School Male Bullies

هدف از پژوهش مقايسه تاثير ذهن‌آگاهي و مديريت خشم بر خشم، اضطراب و افسردگي دانش‌آموزان آزاررسان پسر دوره متوسطه اول است. جامعه آماري شامل تمامي دانش‌آموزان پسر دوره متوسط اول شهر كرج، در سال تحصيلي 98-97 است. پژوهش حاضر به لحاظ هدف، جزء دسته پژوهش هاي كاربردي و به لحاظ گردآوري داده ها، نيمه آزمايشي داراي طرح پيش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماري تحقيق شامل تمام دانش‌آموزان پسر مقطع متوسطه اول شهر كرج است كه در سال تحصيلي 1398- 1397 مشغول به تحصيل بودند. براي اجراي پژوهش از روش نمونه‌گيري تصادفي استفاده شد. ابتدا 400 دانش‌آموز به پرسش‌نامه آزاررساني-آزارپذيري اولويس (OBVQ) پاسخ دادند. سپس 60 دانش‌آموز براساس نقطه بُرش باليني به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. شركت‌كنندگان به‌صورت تصادفي به دو گروه آزمايشي (هر گروه 15 نفر) و يك گروه گواه (15نفر) تقسيم شدند. براي سنجش متغيرهاي مورد مطالعه از پرسشنامه هاي استاندارد آزاررساني-آزارپذيري اولويس، خرده‌مقياس خشم از پرسش‌نامه باس و پري(BPAQ)، سياهه اضطراب بك (BAI) و سياهه افسردگي كواكس(CDI) استفاده شد. مداخله شامل آموزش برنامه‌هاي ذهن‌آگاهي (8 جلسه 60 دقيقه‌اي) و مديريت خشم (6 جلسه 60 دقيقه‌اي) بود. نتايج تحليل كواريانس نشان داد كه روش مداخله آموزش ذهن‌آگاهي در كاهش اضطراب، و آموزش مديريت خشم در كاهش خشم و افسردگي تأثيرگذار است. اين پژوهش همچنين نشان داد كه بين اثربخشي ذهن‌آگاهي و مديريت خشم تفاوت معناداري وجود دارد و هر دو مي‌توانند به‌عنوان برنامه تكميلي در بهبود آزاررساني تأثيرگذار باشند.

The purpose of this study was to investigate the effectiveness of mindfulness and anger management training on anger, anxiety and depression in first grade high school male bullies. The statistical population includes all high school male students in Karaj, in the academic year of 97-98. The research method was quasi-experimental using a pre-test and post-test design with a control group. First, 400 high school students responded to the Olweus Bully/Victim Questionnaire (OBVQ). Then, 60 participants were selected using random sampling method and based on the clinical cutoff score. Then they were divided into two groups of experiment (n =15) and control (n = 15). The experimental group was trained according to the protocol of mindfulness and anger management and the control group did not receive any training. The instruments used in this study were Buss-Perry Aggression Questionnaire (BPAQ), Beck Anxiety Inventory (BAI), Children’s Depression Inventory (CDI), Mindfulness Training Protocol (8 session, 60 minute), and Anger Management Training Protocol (6 session,60 minute). The results of the analysis of covariance (ANCOVA) showed that the mindfulness training was effective in reducing anxiety; and also, the anger management training was effective in reducing anger and depression. This research also showed that there was a significant difference between the effectiveness of mindfulness and anger management trainings and both could be effective as a complementary program in reducing bullying.