بررسي اثر ميانجي خلاقيت سازماني بر رابطه بين رهبري تحول‌آفرين و نوآوري سازماني (مطالعه موردي: كاركنان وزارت علوم، تحقيقات و فناوري)

هدف اين پژوهش، بررسي اثر ميانجي خلاقيت سازماني بر رابطه بين رهبري تحول‌آفرين و نوآوري سازماني است. روش پژوهش، توصيفي ـ همبستگي باتأكيدبر مدل معادلات ساختاري است. جامعه آماري پژوهش را كليه كاركنان وزارت علوم، تحقيقات و فناوري (800 نفر) تشكيل مي­دهند. براي تعيين حجم نمونه از فرمول كوكران استفاده شد و تعداد 260 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب شدند كه گزينش آنها با استفاده از روش نمونه­گيري طبقه­اي متناسب با حجم جامعه صورت گرفت. جمع­آوري داده­ها براساس سه پرسشنامه رهبري تحول­آفرين، خلاقيت سازماني و نوآوري سازماني صورت گرفت كه ضريب آلفاي كرونباخ آنها به‌ترتيب 0.92، 0.78 و 0.82 به‌دست آمد و روايي محتوايي آنها با استفاده از نظر خبرگان تخصصي تأييد شد. تجزيه‌و‌تحليل داده­ها به كمك دو نرم­افزار SPSS و LISREL صورت پذيرفت. نتايج پژوهش نشان داد: وضعيت موجود هر سه متغير در سطح بالاتر از ميانگين فرضي قرار دارد. رابطه متقابل هر سه متغير، رهبري تحول­آفرين، خلاقيت سازماني و نوآوري سازماني با همديگر مثبت و معني­دار بود. همچنين نقش ميانجي خلاقيت سازماني در رابطه بين رهبري تحول­آفرين و نوآوري سازماني تأييد شد.