تأثير برنامه درماني مبتني بر تعامل والد كودك (PCIT) بر رابطه خانواده با كودكان داراي اختلال طيف اُتيسم

The Effectiveness of Parent-child Interaction Therapy (PCIT) on the Relationship between Children with Autism Spectrum Disorder and Their Families

هدف از پژوهش حاضر، بررسي تأثير برنامه درماني مبتني بر تعامل والد كودك (PCIT) بر رابطه خانواده با كودكان داراي اختلال طيف اتيسم بود. روش پژوهش برحسب هدف كاربردي و از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري با گروه ليست انتظار بود. جامعه آماري پژوهش حاضر شامل كليه‌ي كودكان با تشخيص اختلال طيف اتيسم سنين 3 تا 7 سال بود. نمونه بر روي 27 كودك (5 دختر و 22 پسر) با اختلال طيف اُتيسم (3 تا 7 سال) در مركز پديده در محله‌ شهران تهران (انتخاب شده از بين مراكز توان‌بخشي كودكان با اختلال طيف اُتيسم) و در سال 1397 انجام شد. آزمودني‌ها از طريق نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شدند و به‌طور تصادفي در دو گروه 15 و 12 نفري مداخله اي و ليست انتظار قرار گرفتند. ابزار گردآوري داده‌ها مقياس اندازه‌گيري اتيسم گيليام، ويرايش دوم (GARS-2) و پرسشنامه رابطه والد-كودك پيانتا(CPRS) بودند؛ همچنين داده‌ها به روش اندازه‌گيري‌هاي مكرر مورد تحليل قرار گرفت. گروه مداخله به مدت 13 جلسه 60 دقيقه‌اي به‌صورت گروهي، هفته‌اي دو بار تحت برنامه درماني تعامل والد كودك (PCIT) قرار گرفت و پرسشنامه رابطه والد-كودك پيانتا را تكميل كردند. يافته‌هاي به‌دست‌آمده از آزمون اندازه‌گيري مكرر، نشان داد PCIT به كاهش تعارض و وابستگي و افزايش نزديكي انجاميد؛ بنابراين، مي‌توان گفت كه برنامه درماني مبتني بر تعامل والد كودك (PCIT)، باعث افزايش تعامل مثبت والدين و فرزندان طيف اتيسم مي‌شود و مي‌توان از اين روش براي افزايش كارآمدي و افزايش تعاملات خانوادگي استفاده كرد.

The aim of the present study was to investigate the effects of Parent-Child Interaction Therapy on the relationship between children with Autism Spectrum Disorder (ASD) and their families. The research design was quasi-experimental using a pre-test, post-test method. Twenty-seven 3 to 7-year-old participants (5 females and 22 males) with Autism Spectrum Disorder were selected. The participants were selected through the convenience sampling method, and randomly divided into two groups experimental (n=15) and control (n=12). The experimental group received thirteen 60-minute sessions of Parent-Child Interaction Therapy as a group, twice a week. To assess the effectiveness of the training, the participants completed Pianta Scale (Pianta, 1994) in pre-test and post-test. The data were analyzed using multivariate repeated measures. The results showed that Parent-Child Interaction Therapy decreased the conflict and dependency between children and their mothers. The intervention also increased the closeness in family relationships. Therefore, Parent-Child Interaction Therapy (PCIT) seemed to be effective on the relationship between children with Autism Spectrum Disorder (ASD) and their families.