توسعه چارچوب مفهومي ظرفيت‌سازي سازماني بخش آموزش عالي جهت پاسخگويي به انتظارات جامعه: رويكرد تحليل مضمون

ايجاد ظرفيت، بر درك موانعي كه مردم، دولت‌ها و سازمان‌ها را از تحقق اهداف توسعه باز مي‌دارند، متمركز مي‌شود و به آنها امكان دستيابي به نتايج توسعه را مي‌دهد. هدف اين پژوهش ارائه يك تحليل مفهومي از مؤلفه‌ها و نتايج ظرفيت پايدارسازي سازماني بخش آموزش عالي براي پاسخگويي به انتظارهاي جامعه است. جهت‌گيري پژوهش حاضر، توسعه‌اي و روش‌شناسي آن با تمركز به كلمه‌ها، موشكافي و دقت در متن به‌منظور تجزيه، توصيف، تشريح و تفسير متون از راه ايجاد كدهاي اوليه و كدگذاري، تحليل مضمون با رويكرد قياسي مي‌باشد. جامعه آماري اين پژوهش، خبرگان دانشگاهي آشنا به سياست‌گذاري در بخش آموزش عالي و مجموعه اسناد و مقاله‌هايي بود كه با سؤال‌ها و متغيرهاي پژوهش ارتباط داشتند. نمونه‌گيري در اين بخش هدفمند كه از طريق روش زنجيره‌اي به تعداد سيزده نفر انتخاب شد. در اين بخش براي جمع‌آوري داده‌ها از روش مصاحبه نيمه‌ساختاريافته استفاده شد. براي كنترل كيفيت تحليل مضمون، از روايي تئوريك با رويكرد دريافت نظرات متخصصان به‌عنوان كميته تخصصي و راهنما و ضريب كاپاي كوهن استفاده شد. با تأييد گروه كانوني و برآورد ضريب 0.761، يافته‌هاي پژوهش از قابليت اعتبار و اعتماد لازم برخوردار بود. نتايج نشان مي‌دهد كه ظرفيت‌سازي سازماني پنج مضمون اصلي توسعه راهبردي، ساختاري، سيستمي و فرايندي، فرهنگي، منابع و زيرساخت‌ها و يك مضمون پاسخگويي اجتماعي به‌عنوان پيامد پديده مورد‌مطالعه دارند. دراين‌راستا پيشنهاد مي‌شود تا سطوح تحليل فردي و محيطي نيز در ظرفيت‌سازي مطالعه شود.