ارائه چارچوبي از عوامل موفقيت برنامه جانشين‌پروري در سازمان‌هاي دانش‌محور

موفقيت و بقاي سازمان‌ها وابسته به‌وجود كاركنان مناسب در زمان مناسب مي‌باشد. برنامه‌ريزي جانشين‌پروري تلاشي نظام‌مند و هدف‌مند در يك سازمان براي حصول اطمينان از تداوم اثربخشي كاركنان در سمت‌هاي كليدي، نگهداشت و توسعه سرمايه‌هاي فكري براي آينده و تشويق به پيشرفت فردي است. هدف اين پژوهش شناسايي شاخص‌هاي مؤثر و طراحي مدل جانشين‌پروري مبتني بر شاخص‌هاي بومي سازماني سازمان‌هاي دانش‌محور مي‌باشد. داده‌هاي حاصل از گرداوري اطلاعات از سازمان‌هاي زيرمجموعه يكي از وزارتخانه‌هاي كشور است. در اين مطالعه از دو پرسش‌نامه در دو بعد وضعيت ‌موجود و وضعيت مطلوب و با 39 سؤال و پرسش‌نامه AHP براي وزن‌دهي به معيارها معني‌داري قرارگرفت. داده‌هاي جمع‌آوري شده از طريق آزمون مقايسه زوجي وضعيت موجود و مطلوب براي اجراي موفقيت‌آميز برنامه جانشين‌پروري مقايسه شد. درنهايت با آزمون رگرسيون مهم‌ترين شاخص كه بيشترين اهميت را در موفقيت جانشين‌پروري دارد، ارائه شد. روش پژوهش استفاده شده در اين پژوهش از نوع توصيفي پيمايشي است. در بررسي مطالعات توصيفي از مطالعات كتابخانه‌اي و در بررسي مطالعات ميداني از ابزار مصاحبه و پرسش‌نامه استفاده شده است. در اين پژوهش 11متغير براساس با نظر خبرگان و با استفاده از روش فرايند تحليل سلسله مراتبي (AHP) وزن‌دهي شدند. نتيجه حاصل از مقايسه زوجي معيارها نشان داده است كه چهار شاخص تعيين الزام‌هاي كار و كاركنان موجود، استراتژي سازمان، شايستگي/ استقرار مدل شايستگي و استعداد و شناسايي افراد مستعد به‌ترتيب داراي بيشترين اهميت در جانشين‌پروري در سازمان است.