مطالعه بازتاب چيني‌هاي آبي و سفيد در شاهنامه شاه تهماسبي بر اساس آراي ژرار ژنت

با گسترش مفهوم متن، نوشتار، تنها مصداق متن نبوده و هر پديده تأويل‌پذيري را مي‌توان به‌مثابه متن در نظر گرفت. ازاين‌رو، هر پديده داراي ماهيت متني را با به‌كارگيري روش‌هاي خوانش متن، مي‌توان موردمطالعه قرارداد. هدف اصلي پژوهش حاضر، مطالعه چگونگي بازتاب چيني‌هاي آبي و سفيد در شاهنامه تهماسبي بر اساس آراي ترامتنيت ژنت است. با توجه به اين مهم، هدف اصلي پژوهش نيز بررسي و تحليل چيني‌هاي آبي و سفيد تصوير شده در اين شاهنامه و يافتن نمونه‌هاي مستند از چيني‌هاي مدنظر در مجموعه آثار موزه ويكتوريا و آلبرت و تحليل ارتباط آن‌ها از منظر نظريات ترامتنيت ژنت است. در اين پژوهش با رويكردي توصيفي تحليلي و با استناد به منابع كتابخانه‌اي و با روش نمونه‌گيري هدفمند نظري، سعي شده تا چيني‌هاي آبي و سفيد تصوير شده در نگاره‌هاي شاهنامه شاه‌تهماسبي با نمونه‌هاي موجود در موزه ويكتوريا و آلبرت، موردبررسي ترامتني قرار گيرند. مهم‌ترين نتيجه پژوهش اين است كه بر پايه آراي ترامتنيت ژنت، رابطه نگاره‌هاي شاهنامه شاه‌تهماسبي به‌عنوان بيش متن با چيني‌هاي آبي و سفيد به‌عنوان پيش‌متن، از نوع بيش‌متنيت همان‌گونگي است.به عبارت ديگر، گر چه نگارگري ايران هيچ وقت بازنمايي صرف نبوده و جهان نگارگر با تصورات و خيال او شكل گرفته است؛ اما برپايه آراي ژرار ژنت و با فرض بيش متن بودن شاهنامه، از چيني هاي آبي و سفيد به عنوان پيش متن استفاده شده است.