آوردگاه ايندوپاسيفيك و رويارويي پكن ـ واشنگتن در عصر پساجنگ سرد (2019 ـ 2010)

پهنۀ سياست بين‌الملل در فضاي پساجنگِ سرد مناظرات نظري قابل‌توجهي را درخصوص دگرديسي‌هايِ ژرف پديدار شده در ساختار نظام بين‌الملل تجربه كرده است؛ ازجملۀ تحولات مزبور تلاش مُجدانۀ قدرت نوظهور جمهوري‌خلق‌چين عليه هژموني ايالات‌متحده در آوردگاهِ راهبردي ايندو پاسيفيك است كه از آن تحت عنوان «بازي بزرگ جديد»ياد مي‌شود. براساس بازي مزبور، پكن با كاربست رويكرد موازنه‌جويانه در برابر اصول سه‌ گانۀ «اشاعه»، «گسترش» و «مداخله‌گراييِ» واشنگتن، در تلاش‌ است تا با تأثيرگذاري بر ديناميك سيكل قدرت بين‌المللي و ايجاد سيستم تك ـ چندقطبيِ متعادل، سهم خود را از قدرت جهاني افزايش داده و متعاقباً رقابت سنتي قدرت‌هاي بزرگ را وارد فصل ‌نويني نمايد. پرسشي كه نگارندگان پژوهش حاضر با رويكردي توصيفي ـ تحليلي و بهره‌گيري از مؤلفه‌هاي تئوري رئاليسم تهاجمي درصدد پاسخ به چرايي آن برآمده‌اند اين‌گونه ترتيب‌بندي شده است كه رويكرد راهبردي جمهوري‌خلق‌چين به تحركات ايالات‌متحده در حوزۀ راهبردي ايندو پاسيفيك بر چه مبنايي استوار است؟ فرضيه‌اي كه از مَعبر پرسش فوق مطرح شده ناظر بر آن است كه متأثر از شرايط ژئوپليتيك، ژئواستراتژيك و ژئواكونوميكِ حوزۀ راهبردي ايندو پاسيفيك، پكن كوشيده است تا در پرتو روابط و تعاملات نوينِ مسالمت‌آميز، رويكرد توازن‌‌‌گرايانه‌اي را در سطوح داخلي و خارجي ردگيري نموده و متعاقباً به زمينه‌سازي و ايجاد سيستم چندجانبۀ متعادل مبادرت ورزد.