مراجعه به شوراي امنيت سازمان‌ملل‌متحد براي اجراي آراء ديوان بين‌المللي دادگستري

مطابق بند دوم ماده 94 منشور سازمان ملل متحد، اگر طرف اختلاف از انجام تعهدات ناشي از رأي ديوان بين‌المللي دادگستري امتناع كند، طرف ديگر مي‌تواند به شوراي امنيت مراجعه نمايد و شورا اگر لازم بداند توصيه‌هايي ارائه يا تصميماتي را در مورد اجراي رأي اتخاذ خواهد نمود. شورا در پاسخ به درخواست دولت محكومٌ‌له، اختيار تام دارد؛ اما اگر درخواست را بپذيرد، نبايد رأي ديوان را به‌لحاظ محتوايي مورد بررسي قرار دهد. همچنين، شورا ملزم نيست براي اقدام بر اساس ماده 94(2)، وضعيت‌هاي تهديد عليه صلح، نقض صلح يا تجاوز (ماده 39) را احراز كند و در نوع توصيه‌هايي كه پيشنهاد مي‌كند يا تدابيري كه اتخاذ مي‌كند، اختيار كامل دارد. اعضاء دائم شورا در موارد بررسي درخواست اجراي آراء ديوان، هيچ منعي براي اعمال حق وِتو ندارند؛ اما اين‌كه آيا كشور عضو شورا كه طرف اختلاف و رأي ديوان بوده، مي‌تواند در رأي‌گيري شوراي امنيت شركت كند يا نه اختلاف‌نظر وجود دارد. در عمل نيز با اين‌كه تاكنون چهار بار موضوع اجراي تصميم ديوان در شورا مطرح گرديده، تلاش قابل‌توجهي از سوي اين ارگان سياسي سازمان ملل متحد در راستاي اجراي آراء ركن قضايي سازمان انجام نشده است. رويكرد منفعلانۀ شورا در تضمين اجراي آراء ديوان كه بدون‌ترديد يكي از مهم‌ترين شيوه‌هاي حل‌وفصل مسالمت‌آميز اختلاف در روابط بين‌الدولي است، مغاير با كاركرد اصلي شورا _مسئول اوليۀ حفظ صلح و امنيت بين‌المللي_ است و ضروري است كه شورا از قابليت‌هاي ماده 94(2) منشور براي انجام مناسب‌تر وظيفۀ اصلي خود استفاده كند.