تحليل حقوقي ماهيت لازم يا جايز شركتهاي تضامني، نسبي و مختلط غيرسهامي

شركتهاي تضامني، نسبي و مختلط غيرسهامي قابل فسخ تلقي شده و فوت يا حجر هر يك از شركاي آنها تداوم بقاي آنها را منوط به موافقت ساير شركاء و جانشينان شريك متوفي يا محجور مي نمايد. در نتيجه اين فرض ايجاد ميشود كه اين شركتها، بعنوان يك عقد، جايز هستند. ولي دلايل زيادي وجود دارند كه اين فرض را رد ميكنند. با اين فرض كه اين شركت ها مبتني بر يك عقد هستند آن عقد اصولاً لازم فرض مي شود پس شركاء قادر به خروج بمفهوم خاص از شركت نبوده و شركت قادر به اخراج بمفهوم خاص آنان نخواهد بود. با اينحال، امكان فسخ عقد شركت (اعم از تضامني، نسبي يا مختلط غيرسهامي) همچنين قرارگرفتن آن عقد در معرض انحلال با فوت يا حجر هر يك از شركاء، سوالات و ابهامات متعددي را در مورد آثار فسخ آن عقد و آثار فوت يا حجر يكي از شركاء علي‌الخصوص بر حقوق طلبكاران مطرح مي كند. اين تحقيق تحليلي نشان مي دهد كه عليرغم مقررات خاص مورد تحليل، اين شركتها همچنان لازم تلقي مي شوند. قابل فسخ بودن آن شركت ها را از لازم‌بودن خارج نميكند. همچنين، فوت يا حجر يكي از شركاء (شركاء ضامن در شركتهاي مختلط غيرسهامي) گرچه آنها را در معرض انحلال قرار ميدهد ولي لزوماً باعث انحلال آنها نمي شود. با اينحال، در مواردي در صورت تصميم به انحلال يا تصميم به تداوم بقاي شركت، طلبكاران ضمانت شريك متوفي براي طلبشان از شركت را در صورت انحلال شركت و عدم كفايت دارايي آن براي پرداخت طلب طلبكاران از دست مي دهند.