بررسي رابطه بين ميزان اعتماد درسرمايه اجتماعي با ميزان مداراي اجتماعي و ملي (مورد مطالعه دانشجويان تحصيلات عالي دانشگاه تهران)

در انديشه نظريه‌پردازان سياسي و اجتماعي، اعتماد اجتماعي بعنوان مهمترين ركن سرمايه اجتماعي و ميزان مداراگري بعنوان پرورش‌دهنده ارزش‌هاي دموكراتيك از منظر ويژگي‌‌هاي فردي و ارتباطات اجتماعي مورد تأكيد قرار گرفته‌اند. از آنجا كه نوع نگرش افراد از مهمترين عوامل تاثيرگذار بر عرصه سياسياجتماعي است و از آنجا كه مداراي‌اجتماعي در جامعه داراي پيامدهايي از جمله، احترام به عقايد ديگران، آزادي و افزايش اعتماد در روابط اجتماعي و همگرايي و وحدت ملي است به نظر مي‌رسد داشتن نگاهي آسيب شناسانه در خصوص احساس عدم صداقت و اطمينان و كاهش بي‌اعتمادي عاملي در جهت تقويت سرمايه‌اجتماعي مطلوب و معقول، مفيد و موثر خواهد بود. در اين پژوهش اعتماد در سرمايه اجتماعي و ابعاد آن و رابطه آن با مداراي‌اجتماعي در بين دانشجويان تحصيلات‌عالي ساكن در خوابگاه دانشگاه‌تهران مورد بررسي قرار مي‌گيرد. نمونه‌گيري به‌روش تصادفي در دسترس انجام شد. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامه استاندارد اعتماداجتماعي (صفاري‌نيا و شريف1389) و پرسشنامه مداراي‌اجتماعي (زالي‌زاده و همكاران 1394) و روايي آن توسط متحصصان و اساتيد دانشگاه مورد تاييد بوده و با سطح پايايي (آلفاي كرونباخ) به ترتيب 0.72 و 0.70 بدست آمد استفاده شده است. براي تجزيه و تحليل داده‌ها به روش همبستگي پيرسون از نرم‌افزار SPSS19 استفاده شد. يافته‌ها نشان مي دهد 1) بين رفتار مبتني بر اعتماداجتماعي با ميزان مداراي‌اجتماعي دانشجويان رابطه مستقيم و معنادار وجود دارد، 2) بين تمايلات همكاري‌جويانه با ميزان مداراي‌اجتماعي دانشجويان نيز رابطه مستقيم و معنادراي وجود دارد و 3) بين صراحت و صداقت و بُعد اطمينان و ميزان مداراي اجتماعي دانشجويان پاسخ‌ دهنده رابطه معنادار وجود ندارد.