بررسي ابعاد و ضرورت هاي جامعۀ فضيلتمند در ايران امروز

جوامع معاصر بشري با بحران‌هاي مختلفي مانند محيط زيست، آزار حيوانات، فقر، بيماري‌هاي ويروسي، جنگ و نظامي‌گري، ستمگري انسان‌ها نسبت به يكديگر، گسترش روابط انتفاعي و ابزاري ميان انسان‌ها، بيتفاوتي سياسي و مدني، فروپاشي اخلاقي و ... مواجه هستند. در ميان بحران‌هاي مذكور، مقاله حاضر با تمركز بر بحران اخلاقي، در پي يافتن پاسخي مناسب براي اين پرسش است كه «چگونه مي‌توان از گسترش بيشتر بحران اخلاق در جامعه امروز ايران جلوگيري كرد؟». به عنوان فرضيه پاسخ آن است كه حركت به سمت جامعه فضيلتمند و شاخص‌هاي اخلاقي چنين جامعه‌اي مانند مسئوليت‌پذيري، اعتماد، راستگويي، خيرخواهي، همكاري‌جويي، صداقت، ديگردوستي و مهارت، مهمترين اميد ما براي جلوگيري از گسترش بحران اخلاقي است. از اين رو، چيستي جامعه فضيلتمند، شناخت ابعاد و شاخص‌هاي آن و همچنين اهميت و ضرورت طرح‌ آن در جامعه امروزِ ايران از مهمترين مسائل مورد بررسي در اين مقاله است. با دغدغه‌اي كاربردي سعي شده تا امكانات نظريه اخلاق فضيلت‌محور براي به‌كارگيري در سطوح فردي و اجتماعي معرفي شود تا از اين طريق راهي براي حل و فصل معضلات اخلاقي جامعه ايران معرفي شود. براي دستيابي به چنين هدفي ضمن تعريف اخلاقِ فضيلت، به بررسي رابطه فضايل اخلاقي با جامعه و اهميت چنين موضوعي در جامعه بحراني ايران پرداخته شده است. روش تحليل مقاله «هنجاري» است و با آسيب‌شناسي از «آنچه كه هست» در پي «آنچه كه بايد باشد» حركت خواهيم كرد. نتايج بحث نشانگر آن است كه در پرتو اخلاق فضيلت مي‌توان مواجه‌اي ديگرگونه با جامعه بحران‌زدۀ ايراني داشت و به سازوكارهاي آن اميدوار بود.