رويكردي فلسفي به دوستي و دغدغۀ ديگري با تكيه بر آراء فيلسوف نوارسطويي جوليا آناس در كتاب اخلاق سعادت

همراه با احياي دوبارۀ اخلاق فضيلت در سال 1958 بحث‌هاي فلسفي جديدي در حوزۀ دوستي پا گرفت. در عصر حاضر نوارسطوييان از جمله مكاتبي هستند كه علاوه بر احيا و نيز جرح‌وتعديل مفاهيم ارسطويي دوران باستان بر مكاتب پساارسطويي دوران باستان نيز تعمق كرده و مهم‌ترين مطالبۀ اخلاق فضيلت را شكل دادن عقلاني احساسات، عواطف و هيجانات دروني فرد براي خوب زندگي كردن به لحاظ دروني تلقي كرده‌اند. مهم شمردن درونيات انساني به اين شكل سبب وارد آمدن اتهاماتي مانند خودگزينانه بودن به آنها شده است. در اين مقاله، ضمن پرداختن به «دغدغۀ ديگري» به منزلۀ مؤلفه‌اي جديد در اخلاق فضيلت نوين و بررسي اهميت و نقش «دغدغۀ ديگري» و دوستي در سعادت انسان از منظر ارسطو و مكاتب پساارسطويي و نوارسطوييان، به اين مهم پرداخته مي‌شود كه جوليا آناس در مقام فيلسوفي نوارسطويي بر چه اساسي نظريه‌هاي مكاتب باستاني در باب سعادت را آغشته به خودگزيني نمي‌داند، و چه جايگاه و حد مرزي براي دوستي و دغدغۀ ديگري متصور است.