بررسي «اصل اوليه» در حليت و حرمت خوردن گوشت حيوانات

Investigating the "Primary Principle" in purity and prohibition of eating animals meat

معارف ديني دربردارنده دستوراتي در حوزه تغذيه است كه منع يا جواز استفاده از خوراكي­ ها، از آن جمله است. در اين ميان، حليت خوردن گوشت بروي از حيوانات مانند گوسفند و حرمت خوردن گوشت برخي ديگر از حيوانات مانند خوك مشخص است، اما حليت يا حرمت خوردن گوشت برخي ديگر از حيوانات، مانند گوشت زرافه، كانگورو، گوزن و يا حيواني كه به عنوان مثال، حاصل لقاح گوسفند و خوك است، مسلمّ نيست. در اين گونه موارد مشكوك كه نصّ خاص معتبري كه بر حرمت خوردن گوشت چنين حيواناتي دلالت كند يافت نمي­ شود، برخي به نصوص عام بر حليت و يا طهارت استدلال كرده ­اند، برخي چنين مواردي را مجراي قاعده حِلّ انگاشته ­اند و برخي ديگر به اصل عدم تذكيه و يا اصول ديگري كه مفيد حرمت خوردن گوشت حيوانات مشتبه هست، استدلال كرده ­اند. اين مقاله به دنبال آن است كه مباني صاحب­نظران علم اصول را نسبت به جريان اين گونه قواعد و اصول، مورد مطالعه و بررسي قرار دهد. نگارنده در اين نوشتار نظريه كساني را كه «اصالۀ الح » و «قاعده حل » را مرجع قرار داده ­اند قابل دفاع مي­داند.

Religious instructions contain some orders in the field of nutrition, including the permission or prohibition of food consumption. It is certainly permitted to eat the meat of some animals such as sheep and prohibited to use the meat of some other animals such as pigs, but it is not clear the permission or prohibition of some other animals, such as giraffe, kangaroo, deer or animals which are the result of sheep and pigfertilization. In such cases that there is no specific authentic tradition, some have permitted eating them by using the Rule of Permission (Helleiiat) and others have forbidden them by using the Principle of Impurity (Tazkiah). This article seeks to study the fundamentals of the scholars’ ideas in relation to the mentioned rules and principles. In this paper, the author defends the theory of those who use "The Principle of Permission (Helleiiat)".