بررسي دلائل قاعده طهارت و حكم مستفاد از آن

Examining the reasons for the rule of purity and the ruling on its use

در اين پژوهش تلاش بر آن است تا وجود قاعده اي به نام قاعده طهارت در شبهات موضوعيه و حكميه بررسي شود و استفاده چنين قاعده اي از روايات، و واقعي يا ظاهري بودن حكم مستفاد از آنها، مورد دقت قرار گيرد. در اين مقاله با جستجو در كتب اصوليان و فقهاي به نام، مهم ترين ديدگاه ها در اين باره شناسايي، نقل و مورد بررسي قرار گرفته است. بررسي كلمات دانشمندان مذكور نشان مي دهد كه اگرچه اصوليان اصل اين قاعده را پذيرفته اند، اما ديدگاه يكساني در جزييات آن ندارند و همچنين در اينكه رواياتي كه به عنوان مدرك اين قاعده شناخته مي شود، فقط بر قاعده طهارت دلالت داشته باشد يا بيان گر طهارت واقعي اشياء و اصول و قواعد ديگري مانند استصحاب نيز باشد، اتفاق نظر وجود ندارد. نتايج پژوهش نشان داد كه مهم ترين دليل بر قاعده طهارت، موثقه عمار است كه مويد نظر كساني است كه مدعيند اين روايت تنها بر قاعده طهارت ظاهري دلالت دارد.

In this research, an attempt is made to investigate the existence of a rule called the rule of purity in thematic and jurisprudential doubts, and to pay attention to the use of such a rule of narrations, and whether the verdict used by them is real or apparent. In this article, by searching in the books of most famous fundamentalists and jurists, the most important views in this regard have been identified, quoted and examined. An examination of the words of these scholars shows that although the fundamentalists have accepted the principle of this rule, they do not have the same view on its details, and also there is no consensus on the matter that the narrations which are known as evidence of this rule, refer only to the rule of purity or express the true purity of objects and other principles, such as Istishab. The results showed that the most important reason for the rule of purity is the authenticity of Ammar, which confirms the opinion of those who claim that this narration refers only to the rule of apparent purity.