تحليل روند تغييرات جريان در ايستگاه هاي بالادست و پايين دست رودخانه ليقوان

در سال هاي اخير جريان رودخانه ها در اثر تغيير اقليم و اقدامات انساني بويژه در مناطق خشك و نيمه خشك به طور قابل توجهي كاهش يافته است. در اين تحقيق اثرات تغيير اقليم و فعاليت هاي انساني بر رواناب حوضه ليقوان واقع در شمال غرب ايران با استفاده از شبيه سازي مدل هيدرولوژيكي مطالعه شد. در تعيين مدل هيدرولوژيكي از روش هاي رگرسيون چندگانه پيشرو و ريج استفاده شد. براي تعيين روند داده هاي هيدرواقليمي تست من كندال بكار رفت. همچنين تست پتيت براي تشخيص نقاط تغيير سريع مقادير دبي سالانه و متغيرهاي اقليمي استفاده شد. نتايج نشان داد مقادير آبدهي داراي روند منفي بوده و در ايستگاه پايين دست هروي در سطح 10% معني دار است. در رابطه با عوامل اقليمي روند اقزايشي در متغيرهاي دما و روند نزولي در مقادير نم نسبي حوضه وجود دارد. همچنين تمام متغيرهاي بارش در فصل بهار داراي روند كاهشي است. تغييرات سريع در مقادير رواناب و اغلب متغيرهاي اقليمي در ميانه دهه 1990 رخ داده است. مقايسه متوسط دبي در ايستگاه هروي در دو دوره نشان داد در دوره اخير نسبت به دوره اول 36 % كاهش يافته است. درصد تاثير عوامل انساني و اقليمي بر كاهش رواناب در تمام مدل هاي مورد استفاده به ترتيب بين 84-65 و 35-16 درصد بود. بنابراين اثر فعاليت هاي انساني بر تغييرات جريان رودخانه قابل توجه مي باشد.