ارزيابي شاخص خشكسالي SPEI و تحليل روند با استفاده از روش‌هاي ناپارامتريك در ايستگاه‌هاي منتخب حوزه آبريز درياچه اروميه

شناخت روند و هم‌چنين ويژگي‌هاي خشكسالي نقش مهمي در توسعه و مديريت منابع آب دارد. در اين پژوهش ويژگي‌هاي زماني مكاني شاخص‌خشكسالي SPEIدر مقياس ‌كوتاه‌‌‌مدت، ميان مدت، بلند مدت و سالانه ((SPEI3, SPEI6, SPEI9 بر اساس داده‌هاي دما و بارش در 4 ايستگاه سينوپتيك منتخب (تبريز، اروميه، مهاباد، اهر) طي دوره 26 ساله (20131988) در حوزه درياچه اروميه مورد بررسي قرار گرفت. هم‌چنين به منظور بررسي روند شاخص SPEI از آزمون منكندال و روش گرافيكي LOWESS به ترتيب در مقياس ماهانه، سالانه، استفاده شده است. كه در تمامي ايستگاه‌هاي سينوپتيك منتخب حوزه درياچه اروميه با توجه به افزايش روند مقدار دما و كاهش روند بارندگي، خشكسالي روند افزايشي داشته و شاخص SPEI ماهانه نيز در هر سه مقياس زماني كوتاه مدت، ميان مدت و بلند مدت روند نزولي (افزايش خشكسالي) داشته است و تعدادي از ماه‌ها روند نزولي در سطح 95% معني‌دار بوده و با افزايش مقياس زماني روند معني‌داري ماه‌هاي مورد مطالعه ايستگاه‌هاي منتخب افزايش مي‌يابد. هم‌چنين روند سالانه خشكسالي در ايستگاه سينوپتيك مهاباد داراي شيب نزولي بيش‌تري (افزايش خشكسالي) بوده و در هر سه مقياس زماني نيز روند خشكسالي در ايستگاه مهاباد روند نزولي نسبت به ساير ايستگاه‌هاي منتخب داشته است و بر اساس نتايج سالانه شاخص SPEI طولاني‌ترين دوره رطوبتي از سال 1990 تا 1995 قابل تشخيص مي‌باشد كه شروع خشكسالي از سال 1995 مي‌باشد كه شديد‌ترين مقدار خشكسالي مربوط به ايستگاه‌هاي اروميه و اهر مي‌باشد كه در سال 2001 اتفاق افتاده است. هم‌چنين طولاني‌ترين دوره خشكسالي (متوسط، شديد، بسيار شديد) در هر سه مقياس زماني مربوط به ايستگاه مهاباد مي‌باشد كه ايستگاه مهاباد اولويت اول را از نظر افزايش روند خشكسالي و ايستگاه اروميه اولويت آخرين را دارد.