راهبردهاي مديريتي كاهش پيامدهاي مخاطرات سيل با روش تحليلي SWOT (مطالعه موردي: دشت همدان-بهار)

بهره‌وري نامناسب و بيش از ظرفيت اراضي در بسياري از حوزه‌هاي آبخيز و دشت‌هاي كشور، موجب افزايش پتانسيل سيل‌خيزي شده است. لذا كاهش آسيب‌هاي ناشي از وقوع سيلاب با مشاركت هم‌زمان سياست‌گذاران و مردم به‌عنوان ذي‌نفعان اصلي در تصميم‌گيري‌ها، برنامه‌ريزي‌ها، مديريت بلندمدت و آينده‌نگري در تصميمات اجتناب ناپذير است. در پژوهش حاضر از روش مدل تحليلي SWOT جهت ارائه راه‌كارهايي در راستاي كاهش پتانسيل سيل‌خيزي و مخاطرات سيل در دشت همدان بهار استان همدان در حوزه سيمينه‌رود استفاده شد. براي اين‌منظور نقاط قوت، ضعف، فرصت، تهديد به‌روش بارش فكري مشخص گرديده و ارزش نسبي و نهايي هر يك از عوامل ماتريس ارزيابي مدل SWOT، براي تشخيص راهبرد كاهش پيامدهاي مخاطرات سيل بررسي و تعيين گرديد. ارزش نهايي ماتريس تمامي عوامل SWOT معادل 4/47 بود كه بيان‌گر غالب بودن نقاط قوت بر نقاط ضعف است. هم‌چنين ارزش نهايي عوامل بيروني و دروني به‌ترتيب 2/51 و 1/96 به‌دست آمد كه نشان‌دهنده بيشتر بودن تعداد فرصت‌ها نسبت به تهديدها است. اين شرايط بيان‌گر استقرار راهبرد محافظه‌كارانه (WO) در دشت همدانبهار و استفاده از فرصت‌هاي موجود با هدف كاهش نقاط ضعف است. در نهايت دو راه‌كار نظارت بر ساخت و ساز حاشيه رودخانه‌ها و به‌كارگيري نظرات كارشناسي در اجراي قوانين مديريت اراضي حاشيه رودخانه‌ها و آبخيز با وزن 0/761 رتبه نخست در كاهش پتانسيل سيل‌گيري دشت و كاهش مخاطرات سيل را به خود اختصاص داد.