كليدواژه :
انعطاف‌پذيري شناختي , سرمايه روان‌شناختي , راهبردهاي مقابله , كوويد 19 , درمان خانگي
چكيده فارسي :
هدف: هدف پژوهش مقايسه انعطاف‌پذيري شناختي، سرمايه روان‌شناختي و راهبردهاي مقابله با درد بين افراد مبتلا به كوويد19 پاسخ‌دهنده و عدم پاسخ‌دهنده به درمان خانگي بود. روش: روش پژوهش علي _ مقايسه‌اي بود. جامعه آماري، افراد مبتلا به كوويد 19 پاسخ‌دهنده و عدم پاسخ‌دهنده به درمان خانگي در شهر تهران بودند. با استفاده از روش نمونه‌گيري گلوله برفي، 87 نفر پاسخ‌دهنده به درمان خانگي و 92 نفر عدم پاسخ‌دهنده به درمان خانگي انتخاب شدند و پرسشنامه‌هاي انعطاف‌پذيري شناختي دنيس و وندروال (2010)، سرمايه روان‌شناختي لوتانز و همكاران (2007) و راهبردهاي مقابله با درد روزنشتايل و كيف (1983) را تكميل كردند. داده‌ها با استفاده از تحليل واريانس چندمتغيره تحليل شدند. يافته‌ها: بين انعطاف‌پذيري شناختي، ابعاد سرمايه روان‌شناختي و راهبردهاي مقابله با درد گروه‌هاي پاسخ‌دهنده و عدم پاسخ‌دهنده به درمان تفاوت معناداري وجود داشت (01/0P<). راهبرد مقابله‌اي فاجعه‌آفريني در گروه پاسخ‌دهنده به درمان كمتر از گروه عدم پاسخ‌دهنده به درمان بود ولي در انعطاف‌پذيري شناختي، خودكارآمدي، اميدواري، تاب‌آوري، خوش‌بيني و راهبردهاي مقابله‌اي توجه برگرداني، تفسير مجدد درد، گفتگو با خود، ناديده انگاشتن درد، دعا- اميدواري، افزايش فعاليت رفتاري) گروه پاسخ‌دهنده به درمان بالاتر از گروه عدم پاسخ‌دهنده به درمان بود. نتيجه‌گيري: انعطاف‌پذيري شناختي، سرمايه روان‌شناختي و راهبردهاي مقابله با درد در پاسخ‌دهي به درمان خانگي كوويد 19 تأثير دارند. نتايج شواهدي را نشان داد كه بكارگيري مداخلات پيشگيرانه و درماني مبتني بر روان‌شناسي مثبت مانند تقويت انعطاف‌پذيري شناختي، سرمايه روان‌شناختي و راهبردهاي كارآمد مقابله با درد مي‌توانند در روند درمان خانگي و افزايش پاسخ به درمان كوويد 19 موثر باشند.
چكيده لاتين :
Aim: The present study aimed to compare cognitive flexibility, psychological capital and coping strategies with pain between individuals with COVID-19 responding and non-responding to home treatment. Methods: Methodology for this study was ex-post facto. Population included individuals with COVID-19 who responded or did not respond to home treatment in city of Tehran. Using snowball sampling, 87 individuals responding to home treatment and 92 individuals who did not responde to home treatment were selected and completed the questionnaires of Dennis and VanderWal (2010), flexibility, Luthans et al’s cognitive psychological capital (2007), and Rosenstiel and Keefe’s coping strategies with pain (1985). Data were analyzed using MANOVA. Results: There was significant difference between cognitive flexibility, psychological capital, and coping strategies with pain between the groups of responding and non-responding to home treatment (P<0.01). Catastrophazing-type of coping strategy was less in group of responding to home treatment than group of non-responding to home treatment, but cognitive flexibility, self-efficacy, hopefulness, resiliency, optimistic, and coping strategies of diverting attention, reinterpretation of pain, ignoring pain, self-talk, pray-hopefulness, and increase of behavior in group of responding to home treatment were higher than the non-responding group. Conclusion: Cognitive flexibility, psychological capital, and coping strategies with pain effect responding to home treatment of COVID-19. The results provide evidence that applying the interventions of prevention and treatment based on positive psychology as improving cognitive flexibility, psychological capital and efficient coping strategies can effect the procedure of home treatment and increase responding to COVID-19 treatment.
