بررسي رفتار و رفتارگرايي در انديشه ويتگنشتاين

در نوشتار حاضر برآنيم تا به يكي از وجوه فلسفه ذهن، يعني بحث از سرشت حالات ذهني، از نگاه ويتگنشتاين بپردازيم. كم و بيش، موضع و ايستار ويتگنشتاين پيرامون اين بحث را، به ديدگاه رفتارگرايي نزديك دانسته اند. براي بررسي چند و چون اين امر، نخست شمه اي درباره مكتب رفتارگرايي در روان شناسي نوين بيان مي كنيم و سپس به رفتارگرايي فلسفي نظري مي اندازيم و به برخي از آراء فيلسوفان مهم در اين باب اشاره مي كنيم. در ادامه، موضع ويتگنشتاين را نسبت به رفتارگرايي بيان مي داريم و اين مهم را نشان مي دهيم كه از منظر ويتگنشتاين، «پديده هاي ذهني را نه مي توان به حالات جسماني يا رفتاري شان فرو كاست و تقليل داد (تقليلي كه رفتارگرايان انجام مي دهند) و نه مي توان بالكل از آن ها [ حالات جسماني و رفتاري] جدا كرد و منفك ساخت»(انفكاكي كه دوگانه انگاران برقرار مي كنند). پس از طرح و شرح اين مباحث، در انتهاي نوشتار، نتايج و رأي مختار خويش را در باب نسبت ويتگنشتاين و رفتارگرايي بيان مي كنيم.