تبيين و نقد رويكرد پارادايمي در انديشه‌هاي تربيتي غرب

انجام مؤثر فعاليت هاي تربيتي مستلزم كسب نظريه‌هاي تربيتي است. در طول تاريخ از گذشته تا به امروز نظريه هاي متعددي در حوزه‌ي تعليم و تربيت پديد آمده است. درك و فهم اين نظريه‌ها كار ساده و آساني نيست. بنابراين سؤال اساسي در مطالعه‌ي آراي تربيتي، چگونگي درك و فهم نظريه‌هاي تربيتي يا به عبارتي، نظريه‌شناسي تربيتي است. رويكرد پارادايمي ازجمله رويكردها در نظريه‌پردازي و يا نظريه‌شناسي مي‌باشد كه مي‌تواند ما را در خوانش و درك انديشه‌ها، خصوصاً انديشه‌هاي تربيتي كمك كند. ديدگاه پارادايمي در تبيين نظريه‌هاي علمي اين است كه در شكل گيري نظريه‌ها ازجمله نظريه‌هاي تربيتي، باورها و مفروضات اساسي و به‌عبارتي‌ديگر «پارادايم» نقش مهمي دارند. اوصاف پارادايم‌ها از سه ركن اساسي هستي‌شناسي، معرفت‌شناسي و روش‌شناسي برخوردارند. تعليم و تربيت نيز مانند پارادايم ها داراي سه مؤلفه اساسي از قبيل اهداف، محتوي و روش‌هاي آموزش هستند. مؤلفه‌هاي تربيت از طريق بررسي و تحليل عناصر پارادايم‌ها به دست مي آيند. نظريه هاي تعليم و تربيت را با توجه به ملاك زمان مي‌توان در سه پارادايم پيشامدرن، مدرن و پسامدرن مورد بررسي و تحليل قرار داد. در اين پژوهش، نظريه‌هاي تربيتي با رويكرد پارادايمي در سه پارادايم ياد شده مورد مطالعه قرارگرفته‌اند. روش مطالعه توصيفي تحليلي است.