بررسي نحوه آشكارگي امر قدسي در مساجد اسلام و معابد هندوئيزم

در دوره‌ معاصر كه علم تجربي، همه اطوار وجود را منحصر در طور حس نموده و به معنازدايي از جهان هستي و اشيا موجود در آن مشغول است، آيا تامل در ميراث معماري مقدس بجاي مانده از تمدن هاي سنتي ميتواند طريق برون‌رفت از نيهيليسم بي معنايي‌ را نشان دهد كه انسان امروزين گرفتار آن آمده است؟ پاسخ مولفان مقاله بدين سوال مثبت است؛ لذا بر آن شدند تا با بررسي كيفيت آشكارگي امر قدسي در معماري مقدس اسلام و هندوئيزم، به عنوان دو فرهنگ بزرگ سنتي، در جستجوي معناي از دست رفته‌اي بكوشند كه گمشده انسان معاصر است. روش تحقيق در اين مقاله مطالعه اي تطبيقي در معماري مساجد اسلام و معابد هندوئيسم بر اساس پديدارشناسي است. البته نويسندگان مقاله عقيده دارند كه پديدارشناسي براي فهم كيفيت تجلي امر قدسي در معماري مقدس، نابسنده است لذا در مقابل تحليل هاي پديدارشناختي و سمبليسم، رابطه وجودي با معماري مقدس را مطرح مي‌كنند و آن را روشي مناسب براي فهم كيفيت تجلي امر قدسي مي‌دانند.