كانت و بي معنايي مابعدالطبيعه

اين قولِ كانت كه «فاهمه بدون شهود بي‌محتوي است و شهود بدون فاهمه كور است» عبارتي كليدي در فلسفه اوست. كانت در شرح اين عبارت به گونه اي سخن گفته است كه عده‌اي از محققان معاصر مانند استراوسن، وارنوك، يوئينگ و ... او را پيشرو فلسفه هايي چون پوزيتيويسم منطقي و فلسفه زبان متعارف كه در آنها مابعدالطبيعه متعالي به‌عنوان مجموعه اي از تعبيرهاي مهمل، طرد مي شود دانسته اند. در اين مقاله كوشش خواهد شد اولاً نشان داده شود كه در فلسفه كانت، عبارات كليدي ديگري چون متعلق ايمان بودن ايده‌هاي عقل و انديشيدني بودن آنها و همچنين قابليت استفاده تنظيمي از اين ايده‌ها و نيز قول به معناي استعلايي مقولات وجود دارد كه مي توان معناداري مابعدالطبيعه متعالي را به‌عنوان لازمه اي از آنها بيرون كشيد و ثانياً نشان داده مي شود كه با فرض قبول اين گفته كه فاهمه بدون شهود بي محتوي است ، همچنان مي توان به معناداري مابعدالطبيعه متعالي باور داشت.