دربارۀ مسألۀ رابطۀ بدون مربوط

يكي از مشكلات فراراهِ واقع‌گرايي ساختاري هستي‌شناختي حذف‌گرا مسألۀ رابطۀ بدون مربوط است: از يك‌سو، مطابقِ اين نوع واقع‌گرايي، جهان صرفاً از ساختارها و روابط قوام يافته و تهي از اشياء منفرد است، و از سوي ديگر، مطابق با فهم برآمده از رياضيات، ساختارها و روابط به اشياء منفرد به‌مثابۀ مربوط تكيه دارند. استيون فرنچ در مقام مدافع اين نوع واقع‌‌گرايي چنين پاسخ مي‌دهد كه فرضِ وابستگي رابطه به مربوط به منبع بازنمايي باز مي‌گردد، در حالي‌كه واقع‌گرايي فوق مدعي‌ست كه رابطه در هدف بازنمايي موجودي خودايستاست. در اين مقاله نشان داده خواهد شد كه اين پاسخ همراه با نظر وي در مورد معناشناسي جملاتِ ظاهراً ناظر بر اشياء منفرد نامنسجم است.