بررسي استنادي كتاب عاشورانگاري تسليـﺔ المُجالس و زينـﺔ ‌المَجالس

برگزاري آئين سوگواري عاشورا و گرايش علماي شيعه به نگارش عاشورا در دورۀ صفوي براي تقويت يكپارچه‌‌سازي تشيع در ايران بسيار كارساز بود. يكي از اثربخش‌‌ترين آثار، كتاب تسليـﺔ المُجالس حائري است. براي شناخت جايگاه علمي اين عاشورانگاري، بررسي استنادهاي آن به منابع شيعي و اهل‌‌ سنت بسيار راهگشا بوده و هدف اصلي اين نوشتار است. اين نوشتار در پي بررسي استنادهاي شيعي و سني تسليـﺔ المُجالس با رويكرد توصيفي‌تحليلي و روش گردآوري داده‌‌ها به شيوۀ كتابخانه‌‌اي است تا ميزان استناددهي اين اثر به منابع شيعي و سني روشن شود. دستاورد پژوهش آن است كه اين عاشورانگاري با 66درصد استناد به منابع شيعي و 21درصد استناد به منابع سني و بيشترين استناددهي به منابع سدۀ ششم مانند مقتل خوارزمي با 46 استناد و سپس منابع سدۀ چهارم مانند كامل الزيارات ابن‌قُولِوَيْه با 34 مورد، از جايگاه اثرگذاري فراواني برخوردار بوده است. استناد اين عاشورانگاري، به منابع دورۀ مياني، نشان از جايگاه مناسب علمي آن دارد. بررسي متن كتاب، نشانگر آن است كه استناد به منابع سني با ديدگاهي هم‌‌گرايانه نسبت‌به منابع روايي اهل‌ سنت رخ‌ داده است. همچنين گونه‌‌هاي مختلف منابع استنادي نشان از بيشترين استناد به منابع تفسيري در متون شيعي و مقتل در متون اهل‌ سنت دارد.