بررسي تجربي تأثير استفاده از مواد تغيير فاز دهنده (PCM) در عملكرد يك سيكل تبريد تراكمي خورشيدي

صرفه جويي در مصرف انرژي يكي از مهمترين چالش هاي جهان امروز است. كاهش مصرف برق در سيستم هاي هواي فشرده يكي از الزامات اساسي براي طراحي اين سيستم ها است. هنگام استفاده از سيستم هاي تهويه مطبوع داخلي (تهويه مطبوع دوگانه) در مناطق بسيار گرم (خوزستان) عملكرد آنها كاهش مي يابد و مصرف برق فعلي افزايش مي يابد. بنابراين استفاده از انرژي هاي جديد و تجديد پذير مانند انرژي خورشيدي مي تواند نقش مهمي در كاهش مصرف انرژي داشته باشد. در اين طرح، بشقاب خورشيدي گردان صفحه اي كه شامل PCM است، در فشرده سازي هوا فشرده و چرخه فشرده سازي تبريد خنك كننده قرار مي گيرد و با به دست آوردن پارامترهاي فشار و درجه حرارت در نقاط مختلف چرخه و مقايسه آن با حالت عادي چرخه يخچال (بدون جمع)، كار كمپرسور، ظرفيت خنك كننده و عامل عملكرد محاسبه و مورد بررسي قرار گرفته است. به همان شيوه، داده ها در حالت عادي و در منظومه شمسي در سه زمان مختلف (ساعت 7 صبح، 15 و 23 و ساعت) هماهنگ مي شوند. نتايج تجربي نشان مي دهد كه در دماي حداكثر (در ساعت 15)، با افزايش (6.3 درجه سانتيگراد)، دماي مبرد در خروجي كلكتور، ويژگي هاي ترموديناميكي سيستم بهبود يافته، از جمله ضريب خنك كننده از 10.82 به 11.21 و ضريب عملكرد چرخه از 5 تا 5.2 به 3.83٪ و 3.84٪ افزايش يافت و قدرت كمپرسور از 167.2 به 160.2 افزايش يافت كه حدود 0.32٪ كاهش يافت. افزون بر اين، به علت عدم جذب نور خورشيد مناسب و جذب گرما مناسب مناسب در ساعتهاي 23 و 7 ساعت، اثر كمي بر روي خصوصيات ترموديناميكي چرخه هاي معمول و خورشيديم شاهده نگرديد