بررسي مقايسه‌اي آسيب شناسي تاثير پلاسماي سرد و اشعه ماوراء بنفش بر روي زخم تمام ضخامت عفوني شده در موش‌هاي صحرايي نر ديابتي شده

استفاده از ليزرها و پلاسماهاي سرد روند ترميم را به شكل معني‌داري در مقايسه با حالت عادي بهبود مي بخشند. هدف از اين مطالعه ارزيابي مقايسه‌اي هيستوپاتولوژي و هيستومورفولوژي تاثير اشعه ماوراي بنفش و پلاسماي سرد هليوم بر روي زخم تمام ضخامت عفوني شده با استافيلوكوكوس اورئوس در موش‌هاي صحرايي نر‌ ديابتي شده با آلوكسان است. در اين مطالعه تعداد 60 موش صحرايي نر ويستار بالغ ديابتي شده با تزريق داخل صفاقي آلوكسان به ميزان 120 mg/kg با زخم‌هاي ايجاد شده و عفوني شده توسط ml1 از سوسپانسيون حاوي cfu/ml به108 استافيلاكوكوس اورئوس آلوده در زخم به قطر cm 1 در بين دوكتف مورد استفاده قرار گرفت. موش‌ها به سه گروه كنترل، درمان با هليوم پلاسما وماورابنفش تقسيم شدند. تمام گروه‌هاي درمان به مدت 21 روز با پلاسماي سرد و اشعه ماورا بنفش به مدت 3 دقيقه در روز مورد درمان قرار گرفتند. پس از پايان دوره نمونه‌هاي پوستي مورد بررسي آسيب‌شناسي بافتي قرار گرفتند و شاخص‌هاي تجمع كلاژن، نفوذ سلول‌هاي التهابي و ضخامت اپيتليوم مورد ارزيابي قرار گرفت. نتايج آماري با نرم‌افزار SPSS22 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد كه پلاسماي سرد هليوم و اشعه ماورابنفش تاثير مثبتي بر حضور سلول‌هاي التهابي تك هسته‌اي، تشكيل كلاژن و نوسازي اپيتليوم دارند. با توجه به نتايج اين مطالعه ميتوان از پلاسماي سرد و اشعه ماورابنفش در بهبود زخم استفاده كرد، كه البته تاثير پلاسماي سرد در بهبودي زخم بيشتر است.