بررسي كارايي علف‌كش كند‌رهاشونده پيرازوسولفورون‌اتيل + پرتيلاكلر در كنترل علف‌هاي هرز برنج در كشت نشايي

تنوع علف‌هاي‌ هرز شاليزار، موجب استفاده از مخلوط علف‌كش‌هاي با مكانيزم عمل متفاوت جهت افزايش كارايي مديريت شيميايي شده است. علف‌كش جديد پيرازكلر (Pirazchlor, TB 17%) حاصل اختلاط پيرازوسولفورون‌اتيل از سولفونيل‌اوره‌ها با پرتيلاكلر از كلرواستاميد‌ها است كه به‌صورت قرص‌هاي حدود پنج‌ گرمي كند‌رها‌شونده براي كنترل علف‌هاي ‌هرز برنج در كشت نشايي معرفي شده است. در اين پژوهش، كارايي مقادير 191، 383، 574 و 765 گرم ماده موثره در هكتار (g ai.ha1) پيرازكلر در مقايسه با علف‌كش‌هاي رايج پرتيلاكلر (EC 50%, 750 g ai.ha1)+ بن‌سولفورون‌متيل (بن‌سولفورون، DF 60%, 35 g ai.ha1)، تيوبنكارب (EC 50%, 2500 g ai.ha1)+ بن‌سولفورون، تريافامون+ اتوكسي‌سولفورون (كانسيل، WG 30%, 30 g ai.ha1) به همراه دو تيمار شاهد (بدون كنترل و وجين‌دستي) بر كنترل علف‌هاي هرز و عملكرد برنج رقم هاشمي مورد بررسي قرار گرفت. آزمايش در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با سه تكرار در مزارع پژوهشي موسسه تحقيقات برنج كشور در گيلان و مازندران در سال 1397 انجام شد. نتايج نشان داد كه كنترل علف‌هاي ‌هرز و عملكرد برنج تحت تأثير تيمار، مكان و برهمكنش تيمار در مكان قرار گرفت. در مازندران، زيست‌توده و تراكم علف‌هاي ‌هرز در حدود يك‌دهم گيلان و كارايي تمام علف‌كش‌ها مساوي يا بيش تر از 95 درصد بود. در گيلان، كارايي علف‌كش‌ها در كاهش تراكم سوروف (كه بيش تر يا مساوي 88 درصد بود)، بيش از پيزور (با 51 تا 97 درصد) بود. كارايي پيرازكلر در دزهاي 383 گرم و بيش از آن، مشابه يا بهتر از علف‌كش‌هاي رايج بود. خسارت اقتصادي علف هرز در تيمار شاهد بدون كنترل در مازندران و گيلان به‌ترتيب 25 و 78 درصد نسبت به تيمار شاهد وجين‌دستي برآورد شد. بيش ترين عملكرد شلتوك در گيلان 4450 و مازندران 5001 كيلوگرم در هكتار بود كه به‌ترتيب از دزهاي 765 و 363 گرم پيرازكلر به‌دست آمد و مشابه يا بيش تر از تيمارهاي علف‌كش رايج و در حدود 10 درصد بيش تر از تيمار شاهد وجين دستي بود.