اثر محلول‌پاشي نفتالن ‌استيك اسيد و كارباريل و تغذيه برگي اوره و سولفات منيزيم بر كاهش تناوب باردهي نارنگي كينو در منطقه دزفول

اين پژوهش به منظور امكان كاهش تناوب باردهي نارنگي كينو در منطقه دزفول در قالب دو آزمايش اجرا گرديد. در آزمايش اول به منظور افزايش محصول درختان نارنگي كينو در سال كم‌ بار، اقدام به تغذيه برگي درختان با استفاده از محلول‌پاشي كودهاي اوره با غلظت هاي صفر، سه و پنج در هزار و سولفات منيزيم با غلظت هاي صفر، يك و سه در هزار و تركيب سطوح اوره و سولفات منيزيم در اوايل ماه هاي دي، بهمن و اسفند سال پربار (1396) گرديد. در آزمايش دوم جهت بررسي امكان كاهش تناوب باردهي نارنگي كينو در سال پر بار، از محلول‌پاشي هورمون نفتالين استيك اسيد (NAA) در غلظت هاي صفر، 200،  300 و 400 ميلي گرم در ليتر و غلظت هاي صفر، 700، 1200 و 1700 ميلي گرم در ليتر كارباريل در مرحله 40 روز بعد از تمام گل در سال پربار (1397) استفاده شد. نتايج نشان داد بيشترين ميزان عملكرد درختان در سال كم بار مربوط به محلول‌پاشي با كود اوره به نسبت سه در هزار + سولفات منيزيم به نسبت يك در هزار در اوايل ماه بهمن سال قبل (پربار) است و توانست تناوب باردهي را نسبت به درختان شاهد به ميزان قابل قبولي كاهش بدهد (10.78 كيلوگرم افزايش محصول). نوع كود بر ويژگي هاي كيفي ميوه تاثير نداشت اما زمان محلول پاشي بر ميزان اسيد ميوه تاثير داشت به طوري كه بيشترين و كمترين ميزان اسيد ميوه به ترتيب مربوط به محلول پاشي در ماه هاي دي و بهمن بود. بر اساس نتايج تركيب كارباريل قادر به كاهش تناوب باردهي در مرحله 40 روز بعد از تمام گل در درختان نارنگي كينو در منطقه دزفول نبود. در بين غلظت هاي مختلف NAA، محلول‌پاشي NAA با غلظت 200 ميلي گرم در ليتر با كاهش 36.5 درصدي در ميزان عملكرد به نحو متعادل تري تناوب باردهي را كاهش داد و تفاوت معني داري با درختان شاهد داشت.