اثر سطوح مختلف شوري آب آبياري و كود سولفات روي بر عملكرد گندم (.Triticum aestivum L) در شرايط مزرعه‌اي استان يزد

هدف اين پژوهش بررسي اثرات متقابل سطوح مختلف شوري آب آبياري و سطوح مختلف كود سولفات روي بر عملكرد گندم بود. لذا اين پژوهش مزرعه‌اي در ايستگاه تحقيقات شوري صدوق يزد متعلق به مركز ملي تحقيقات شوري اجرا شد. اين تحقيق داراي سه سطح شوري آب آبياري 1.88، 7.22 و 16.14 دسي‌زيمنس بر متر و پنج سطح كود سولفات روي شامل 0، 20، 40 و 80 كيلوگرم در هكتار بود. آزمايش در قالب طرح آماري بلوك‌هاي كامل تصادفي و به‌صورت اسپليت پلات با سه تكرار اجرا شد. نتايج نشان داد كه مصرف كود سولفات روي در كليه سطوح شوري آب آبياري ضرورت دارد. الگوي پاسخ گندم به كود سولفات روي در شوري‌هاي آب آبياري 1.88 و 16.14 دسي‌زيمنس بر متر مشابه بود و از معادله درجه دوم پيروي ‌كرد، ليكن با افزايش شدت تنش شوري، شيب افزايش عملكرد كاهش يافت. هم‌چنين نتايج اين تحقيق نشان داد كه با افزايش شوري آب آبياري از 1.88 به 7.22 دسي‌زيمنس بر متر عملكرد دانه گندم و نياز كودي كاهش معني‌داري نداشت. اما با افزايش شوري آب آبياري به 16.14 دسي‌زيمنس بر متر ميزان عملكرد دانه به ميزان 2.53 تن در هكتار (معادل 41 درصد) كاهش اما كود روي موردنياز كاهش نيافت. هم‌چنين نتايج اين تحقيق نشان داد كه الگوي پاسخ گندم به تنش شوري به ميزان كود سولفات روي مصرفي بستگي دارد. در تيمارهاي مصرف 0، 20 و 40 كيلوگرم در هكتار سولفات روي با افزايش شوري ميزان عملكرد به‌صورت خطي كاهش يافت اما در تيمار مصرف 80 كيلوگرم در هكتار سولفات روي رابطه ميزان عملكرد و شوري آب آبياري از معادله درجه دوم پيروي كرد. در مجموع، مصرف 20 كيلوگرم در هكتار كود سولفات روي جهت توليد گندم در كليه سطوح شوري آب آبياري توصيه مي‌شود.