اثر كم‌آبياري بر عملكرد و كارايي مصرف آب عدس (.Lens culinaris Medik)

كم‌آبياري يكي از گزينه‌هاي ايده‌آل براي كاهش تلفات آب و به تبع آن بهينه‌سازي كارايي مصرف آب در مناطق خشك است. به همين منظور، آزمايشي به صورت كرت‌هاي خرد شده در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي در 4 تكرار در مزرعه تحقيقاتي مجتمع آموزش عالي سراوان انجام شد. فاكتور اصلي شامل چهار سطح ‌آبياري (شامل 120، 100، 80 و 60 درصد) و فاكتور فرعي دو توده عدس (بلوچستان و كردستان) بود. به طور كلي، نتايج نشان داد كه اثر كم‌آبياري بر عملكرد دانه، عملكرد بيولوژيك، شاخص برداشت، تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در بوته و كارايي مصرف آب معني‌دار بود. صرف‌نظر از توده عدس، با افزايش ميزان مصرف آب، عملكرد افزايش پيدا كرد اما اين افزايش در سطح 120 درصد نسبت به شاهد معني‌دار نبود كه اين امر منجر به كاهش كارايي مصرف آب در تيمار 120 درصد گرديد. تيمار 80 درصد با10 درصد كاهش عملكرد نسبت به تيمار شاهد (100 درصد)، داراي بيشترين كارايي مصرف اب بود. همچنين، بيشترين شاخص برداشت در تيمار 80 درصد (0.24) و توده بلوچستان بدست آمد. عملكرد بيولوژيك توده بلوچستان در تيمار 80 درصد نسبت به تيمار شاهد، 27 درصد كاهش يافت كه در نهايت منجر به افزايش شاخص برداشت شد. بنابراين، با توجه به اينكه منطقه مورد نظر جزء اقليم‌هاي خشك محسوب مي‌شود مي‌توان با 20 درصد كاهش آب آبياري از منابع محدود آب حفاظت كرد.