اثر سطوح مختلف رطوبتي و سولفات آهن بر رشد و محتوي برخي از عناصر در گندم (.Triticum aestivum L) رقم روشن

بسياري از اراضي كشاورزي در مناطق خشك و نيمه‌خشك، با كمبود آب و عناصر غذائي مخصوصاً عناصر غذائي كم نياز مواجه هستند. در اين راستا، اين تحقيق با هدف بررسي اثرات كاربرد خاكي سولفات آهن در شرايط رطوبتي مختلف بر روي خصوصيات رشدي گندم رقم روشن، به‌صورت آزمايش فاكتوريل دوعاملي در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با 4 تكرار در گلخانه تحقيقاتي دانشكده كشاورزي دانشگاه بيرجند در سال 1391 انجام شد. عامل اول شامل چهار سطح سولفات آهن (صفر، 50، 100 و 150 ميلي گرم بر كيلوگرم خاك) و عامل دوم نيز شامل دو سطح مختلف رطوبتي (50 و 100 درصد رطوبت ظرفيت زراعي خاك) بود كه از طريق توزين روزانه گلدان ها كنترل مي شد. برداشت اندام هوائي گياه بعد از گذشت 8 هفته صورت گرفت و صفاتي چون ارتفاع بوته، تعداد برگ، سطح برگ، شاخص سبزينگي و محتواي نسبي آب برگ، درصد نيتروژن، درصد پروتئين، درصد پتاسيم و محتواي آهن برگ اندازه گيري شد. نتايج نشان داد كه مصرف سولفات آهن روي درصد نيتروژن برگ و محتواي آهن برگ تأثير معني داري داشت. كاهش سطح تأمين رطوبت منجر به كاهش 31 درصدي ماده خشك توليدي، 5.8 درصدي ارتفاع بوته، 37 درصدي تعداد برگ، 22 درصدي تعداد ساقه در بوته، 33 درصدي سطح برگ، 16.8 درصدي محتوي نسبي آب برگ، 5.45 درصدي شاخص سبزينگي و همچنين افزايش 18.2 درصدي نيتروژن برگ، 17.9 درصدي پتاسيم برگ و 23.7 درصدي پروتئين برگ شد. افزايش كاربرد 100 ميلي گرم سولفات آهن بر كيلوگرم خاك نيز محتواي آهن برگ را در حدود 100 درصد افزايش داد. به‌طوركلي كاربرد كود سولفات آهن منجر به بهبود رشد گندم تحت تنش خشكي شد.