بررسي رابطه‌ي انواع جهت‌گيري‌هاي ارزشي با نگرش به ساختار توزيع قدرت در خانواده (مطالعه‌ي موردي: زوجين شهر دوگنبدان)

با توجه به اهميت نحوه‌ي تعاملات در خانواده و عوامل فرهنگي مرتبط با آن، اين پژوهش به بررسي رابطه‌ي بين نگرش به ساختار توزيع قدرت در خانواده و جهت‌گيري‌هاي ارزشي پرداخته است. جامعه‌ي آماري، زوجين شهر دوگنبدان هستند  كه 380 نفر از آنان بر اساس جدول تعيين حجم نمونه لين، عنوان نمونه انتخاب شدند. روش نمونه گيري، نمونه‌گيري خوشه‌اي متناسب با حجم بوده است. بر اساس ادبيات تحقيق، نگرش به ساختار توزيع قدرت در خانواده در دو بعد نگرش اقتدارگرايانه و مشورتي بررسي شد. بر اساس نتايج تحقيق، رابطه‌ي جهت‌گيري‌هاي ارزشي ديني، تقديرگرايانه و سنتي با نوع تصميم گيري اقتدارگرايانه مستقيم و معنادار، و رابطه‌ي جهت‌گيري ارزشي مدرن با آن معكوس و معنادار بوده است. رابطه‌ي جهت‌گيري‌هاي ارزشي تقديرگرايانه و مدرن با نگرش به قدرت مشورتي، به ترتيب منفي و مثبت بوده است. تأثيرگذراترين متغير در كاهش تصميم گيري اقتدارگرايانه، جهت گيري ارزشي مدرن؛ و در افزايش گرايش به تصميم گيري مشورتي، تحصيلات بوده است. در نهايت مي توان گفت ؛ فرهنگ مسلط و هژمونِ تصميم گيريِ عموديِ مبتني بر اقتدارِ مردانه، حداقل در ساحتِ انتظار، به سمتِ نوعي وضعيتِ گذار تغيير كرده است كه در آن دو نوع جهت گيريِ ارزشيِ سنتي و مدرن، همراه با تصميم گيريِ اقتدارگرا و مشورتي با هم در رقابت و تخاصم اند