سنخ‌شناسي دين‌داري در ميان جوانان شهر رشت

پژوهش حاضر، به سنخ شناسي دين داري در ميان گروهي از جوانان 21 تا 36 ساله ي شهر رشت مي پردازد. رويكرد پژوهش ،كيفي و با روشِ تحليلِ روايت و با ابزار مصاحبه نامه از نوع روايي انجام شده است. چارچوب نظري پژوهش، تلفيقي از آراي جامعه شناسان دين در خصوص وضعيت دين داري در جهان مدرن و حجم به دست آمده از نمونه هاي پژوهش، 16 تن بوده است. مهم ترين نتايج پژوهش عبارتند از: 1) تمام مصاحبه شونده ها از فرهنگ ديني خانوادگي فاصله گرفته بودند و از دين داري خانواده ي خاستگاهي به نحو قابل توجهي دور شده اند؛ 2) آنان از الگوي دين داري رسمي كه شريعت مدارانه و همچنين الگوي دين داري حوزوي كه فقه مدارانه است، نه تنها به نحو اساسي فاصله دارند؛ بلكه منتقد آن نيز هستند؛ 3) الگوي مسلط دين داري، دين داري عاطفي است؛ 4) تأثيرگذاري تجربه هايِ زيسته و نظام هاي شناختيِ در دسترس آنان، در شكل گيري مسير حركت دين داري شان مشهود و مشخص است، كه با ديدگاه نظريه‌پردازان در چارچوب نظري نيز سازگار است.