ساخت و اعتباريابي مقياس شادكامي در جامعۀ ايراني

هدف اين پژوهش، ساخت و اعتباريابي مقياس شادكامي در جامعۀ ايراني بود. روش پژوهش، تركيبي از روش كيفي و كمي بود. ابتدا براي شناسايي مؤلفه‌هاي شادكامي از رويكرد پديدارشناسي استفاده شد. 58 نفر به شيوۀ نمونه‌گيري با حداكثر تنوع از جامعۀ افراد 18 تا 65 سال شهر تهران و كرج انتخاب شدند. براي گردآوري داده‌ها از مصاحبه استفاده شد. تحليل كيفي داده‌ها با استفاده از شيوۀ تحليل كلايزي انجام شد. يافته‌هاي كيفي نشان داد كه شادكامي در نمونۀ پژوهش شامل هشت مقولۀ تأمين مايحتاج اوليه زندگي و رفاه، عواطف و هيجانات، روابط، رسيدن به اهداف و خواسته‌ها در زندگي، ارزش‌هاي معنوي، توانايي‌ها و ويژگي‌هاي شخصيتي، سلامتي و انتخابگري است. سپس براي هركدام از مقوله‌ها گويه‌هايي ساخته شد. در ادامه، مقياس بر روي 500 نفر كه به شيوه نمونه‌گيري هدفمند از مناطق مختلف تهران و كرج انتخاب شدند، اجرا شد. يافته‌ها ضريب آلفاي كرونباخ را 0.92 نشان داد. همچنين بين مقياس با مقياس شادكامي آكسفورد (0.74=r) و پرسشنامۀ جهت‌گيري به زندگي (0.69=r) همبستگي مثبت و معنادار و با پرسشنامۀ افسردگي بك (0.62-=r) همبستگي منفي و معنادار وجود داشت. نتايج تحليل عاملي به شيوۀ تعيين مؤلفه‌هاي اصلي با چرخش واريماكس نشان داد كه مقياس شادكامي شامل 6 مقولۀ عواطف مثبت، روان‌رنجوري، ارزش‌هاي معنوي با تمركز بر توانمندي‌هاي فردي، انتخابگري، روابط و تأمين مايحتاج اوليه زندگي و رفاه است.