تاثير عمليات حرارتي بر شكل‌پذيري آلياژ آلومينيوم AA6061 در فرآيند هيدروفرمينگ ورق

امروزه استفاده از ورق‌هاي فلزي آلياژ آلومينيوم در صنايع كشتي‌سازي به علت نسبت استحكام به وزن بالا و مقاومت به خوردگي مناسب، گسترش يافته است. با توجه به اين‌كه قابليت شكل‌پذيري اين آلياژ در دماي محيط پايين است، در اين پژوهش، فرآيند كشش عميق هيدروديناميكي قطعه دو پله از جنس آلياژ آلومينيوم AA6061 ، تحت سيكل‌هاي عمليات حرارتي مختلف، به صورت تجربي مورد بررسي قرار گرفته است. ابتدا بيش‌ترين عمق قابل شكل‌دهي قبل از پارگي ورق، در شرايط عمليات حرارتي T6 اوليه، در فشارهاي مختلف محفظه روغن به‌دست آمد و فشار bar 12 به عنوان بهترين فشار شكل‌دهي ورق انتخاب گرديد. نتايج نشان مي‌دهد، اگرچه مي‌توان با انتخاب پارامترهاي مناسب فرآيند، اين ورق‌ها را با كم‌ترين عيوب نظير ترك و چروكيدگي شكل داد، اما عمق شكل‌پذيري ورق در حالت T6 اوليه بسيار محدود است. بنابراين اثر عمليات‌هاي حرارتي انحلال، پيرسازي و آنيل، بر روي عمق شكل‌دهي، سختي و توزيع ضخامت قطعات هيدروفرم شده، بررسي گرديد. با انجام عمليات حرارتي انحلال در دما و زمان مناسب، مي‌توان قابليت شكل‌پذيري قطعات در فرآيند هيدروفرمينگ را به ميزان 91.7 % بهبود داد، اين در حالي‌ است كه سختي قطعه به‌مقدار 36.2 % نسبت به حالت T6 اوليه كاهش مي‌يابد. با انجام هيدروفرمينگ بعد از فرآيند پيرسازي، شكل‌پذيري به ميزان 16.7 % كاهش مي‌يابد، كه علت آن افزايش سختي قطعه به‌مقدار 11.9 % نسبت به حالت T6 اوليه مي‌باشد. با انجام عمليات حرارتي آنيل، عمق شكل‌دهي به ميزان 116.7 % نسبت به حالت T6 اوليه بهبود يافته است كه اين امر، كاهش 69 % سختي قطعه نهايي را نتيجه مي‌دهد.