امكان سنجي در انتخاب زمين براي استقرار نيروگاه برق فتوولتائيك در مقياس كوچك

آگاهي‌از تاثير مخرب منابع انرژي‌فسيلي و محدوديت منابع آنها در دهه‌هاي آينده، تمامي‌جوامع بشري را بر آن داشته‌است كه به‌دنبال منابع جايگزين تجديدپذير باشند. كشور ايران به‌ طور ميانگين 2900 ساعت آفتاب داشته‌ و در هر متر مربع از مساحت سرزمين هاي‌ مسطح آن مي توان بين 3.4 تا 7.5 كيلو وات ساعت انرژي‌خورشيد را تبديل به‌ برق ، بخار آب تحت فشار، و يا آب گرم مصرفي‌نمود. نقش فضاهاي‌آموزشي‌و دانشگاهي‌ براي افزايش آگاهي‌و تسريع اين فرآيند كاملاً روشن و نمادين است. در زمين – هاي‌ درون دانشگاه، بر اساس چند معيار مهم مانند نزديكي به‌ شبكه يا پست برق، دسترس پذيري‌و نظارت، شيب مناسب، عدم سايه اندازي‌ و چشم انداز نامناسب مي‌توان امكان سنجي‌احداث نيروگاه‌هاي مقياس كوچك را بررسي كرد به‌ نحوي كه بين 5 تا 10% از نيازهاي‌ساختمان هاي‌مجاور تاسيسات خورشيدي‌تامين گردد. انتخاب زمين در يك پرديس دانشگاهي، نقش تعيين كننده‌ اي در افزايش جذب تابش خورشيدي‌و توليد برق مورد نياز، و كاهش تلفات ناشي از فاصله زياد از شبكه، سايه‌ اندازي، شيب نامناسب، و آلودگي‌هوا دارد. روش تحليل سلسله مرتبي AHP براي تحليل محل نصب مناسب صفحه‌هاي خورشيدي، مرتبط با عوامل محيطي، دسترسي‌به پست برق و ساختمان هاي مجاور، چشم اندازي‌ مناسب انجام مي‌ شود. نتايج اين تحقيق نشان داد كه شرايط دسترسي، نظارت و نزديكي به‌ ساختمان‌ ها و يا شبكه انتقال نيرو در درجه دوم و شرايط مساوي قرار دارند و چشم‌ انداز نامناسب در يك پرديس دانشگاهي مي‌ تواند در درجه آخر اين ارزيابي قرار گيرد.