بررسي ترجمه سيدجعفر شهيدي (1368) از نامه 28 نهج‌البلاغه از منظر الگوي نقد ترجمه كاترينا رايس (1971)

بدون شك نقد ترجمه يكي از مهم ترين زمينه هاي مطالعات ترجمه است كه امروزه توانسته جايگاه خود را در ميان پژوهش هاي علمي باز كند. با تكيه بر همين مسئله، پژوهش حاضر در نظر دارد تا به عنوان يكي از اولين پژوهش هايي كه الگوي نقد ترجمه كاترينا رايس را مد نظر قرار مي دهد، ترجمه جعفر شهيدي از نامه بيست و هشتم نهج البلاغه را مورد نقد و بررسي قرار دهد و به دنبال جوابي براي اين پرسش باشد كه اين ترجمه چقدر در نقش و گونه متن و همچنين عناصر درون و برون زباني داراي تعادل است؟ مهم ترين نتايج اين پژوهش كه با روش توصيفي تحليلي نوشته شده است، مشخص مي كند كه نقش غالب متن مبدأ و گونه آن در خلال ترجمه دچار تغيير جدي شده است، همچنين مواردي از عدم تعادل در سطوح واژگان، دستور، معاني و سبك وجود دارد كه بيشتر تحت تأثير عناصر برون زباني رخ نمايي كرده است.