بررسي هم‌معنايي (طبع، ختم، غلف و صرف) در ترجمه‌هاي بهبودي، صادقي تهراني، مجتبوي و مكارم شيرازي

در زبان و ادبيات عرب گاه واژگان با الفاظ و اعراب متفاوت در معنايي واحد به كار مي روند. از آن جايي كه زبان قرآن نيز عربي است ديده مي شود در آياتي الفاظي در يك معنا وارد شده اند. شناخت هم معنايي واژگان در دست يابي به اين واژگان در قرآن بسيار حائز اهميت است و البته اين اهميت در بحث ترجمه بسيار خود نمايي مي كند. آنجا كه بايد بررسي شود كه مترجمان تا چه اندازه در شناخت اين واژگان هم معنا و البته ارائه معناي درست آنها كوشا بوده و به درستي عمل نموده اند؟ اين پژوهش به بررسي چهار واژه »طبع، ختم، غلف و صرف « در هم نشيني با واژه قلب مي پردازد و معناي ارائه شده توسط مترجمان مورد نظر را بررسي مي كند.