شناسايي و تحليل موانع توسعه كارآفريني سازماني در تعاوني‌هاي توسعه روستايي استان زنجان

تحقيق توصيفي-همبستگي حاضر با هدف شناسايي و تحليل موانع توسعه كارآفريني سازماني در تعاوني‌هاي توسعه روستايي استان زنجان صورت‌پذيرفت. جامعه آماري پژوهش 335 نفر از اعضاي اصلي هيأت مديره تعاوني‌هاي توسعه روستايي در استان زنجان بودند كه باتوجه به جدول بارتلت و همكاران (2001)، تعداد 120 نفر از آنان از طريق روش نمونه‌گيري طبقه‌اي با انتساب متناسب براي انجام تحقيق انتخاب شدند. براي گردآوري داده‌ها از پرسشنامه استفاده‌گرديد. روايي محتوايي پرسشنامه با نظر پانلي از كارشناسان و متخصصان مورد تأييد قرارگرفت. براي تعيين پايايي ابزار تحقيق پيش‌آزمون انجام‌گرفت كه مقدار آلفاي كرونباخ محاسبه‌شده براي مقياس اصلي پرسشنامه در حد مناسب (بالاتر از 0.75) بود. نتايج آمار توصيفي نشان‌داد كه از نظر پاسخ‌گويان چهار مانع، قوانين سخت‌گيرانه بانك‌هاي دولتي و خصوصي در پرداخت تسهيلات به تعاوني‌ها، نبود سرمايه كافي در تعاوني‌ها و عدم دسترسي آن‌ها به منابع مالي و اعتبارات لازم، ضعف قوانين مرتبط با نيروي كار و نبود بسترهاي لازم در تعاوني‌ها براي فعاليت‌هاي گروهي و تيمي، داراي بيشترين اولويت در مقايسه با ساير موانع بودند. همچنين، يافته‌هاي تحليل عاملي حاكي از آن بود كه 61.38 درصد از واريانس كل موانع توسعه كارآفريني سازماني در تعاوني‌هاي توسعه روستايي استان زنجان را شش عامل ساختاري، محيطي، شناختي دانشي، نبود فرهنگ سازماني اثربخش، ضعف حمايتي و فردي تبيين مي‌نمايند.