نگرش گندم كاران در خصوص يكپارچه‌سازي اراضي و راهكارهاي متناسب از ديدگاه آنان (مورد مطالعه: گندم كاران روستاهاي شهرستان هشترود)

دستيابي به توسعه كشاورزي نيازمند طراحي و اجراي برنامه‌ها و استراتژي‌هاي صحيحي است كه گام اول تدوين برنامه‌ها نيز شناسايي وضعيت موجود از بعد توانمندي‌ها و مشكلات مي‌باشد. پراكندگي و قطعه‌قطعه بودن اراضي كشاورزي يكي از مهم‌ترين اين مشكلات مي‌باشد. تحقيق توصيفي-همبستگي حاضر باهدف بررسي نگرش گندم كاران شهرستان هشترود در خصوص يكپارچه‌سازي و راهكارهاي متناسب براي يكپارچه‌سازي از ديدگاه آن‌ها در سال 1392 صورت گرفت. اعتبار و روايي ابزار تحقيق (پرسشنامه) با استفاده از نظرات اساتيد و كارشناسان مرتبط تأييد و پايايي آن نيز از طريق مطالعه مقدماتي و محاسبه آلفاي كرونباخ برابر با 0.85 و 0.80 براي بخش نگرش و راهكارها به‌دقت آمد. جامعه آماري را كليه گندم كاران نواحي روستايي شهرستان هشترود در استان آذربايجان شرقي تشكيل مي‌دادند كه 186 گندم‌كار به‌عنوان نمونه آماري با استفاده از فرمول كوكران و روش نمونه‌گيري چندمرحله‌اي تصادفي از 15 روستاي اين شهرستان انتخاب و موردمطالعه واقع شدند. نتايج نشان‌داد كه اكثريت گندم كاران (67.7 درصد) نسبت به يكپارچه‌سازي نگرش نامساعدي دارند. نتايج تحليل همبستگي نشان داد كه بين سابقه كشاورزي با نگرش گندم‌كاران رابطه مثبت و معني‌دار ولي بين تعداد قطعات كل با نگرش رابطه منفي و معني‌داري وجود دارد. نتايج تحليل عاملي نيز نشان‌داد كه چهار عامل اقدامات بازدارنده، اقدامات مشاعيتعاوني، اقدامات حمايتي تسهيلاتي و اقدامات انگيزشي ترويجي 59.9 درصد از واريانس كل مربوط به راهكارهاي يكپارچه‌سازي را تبيين كردند.