ارزيابي مديريت پايدار اراضي كشاورزي استان آذربايجان شرقي (مطالعه موردي شهرستان ملكان)

هدف پژوهش حاضر ارزيابي مديريت پايدار اراضي كشاورزي در شهرستان ملكان مي‌باشد. جامعه آماري شامل كشاورزان گندمكار بود كه 162 نفر به روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چند مرحله‌اي انتخاب شده‌اند. ابزار تحقيق پرسشنامه‌اي بود كه روايي آن بر اساس نظرات اساتيد دانشگاه و كارشناسان جهاد كشاورزي شهرستان ملكان و پايايي آن از طريق ضريب آلفاي كرونباخ (0.71) تأييد شد. روش سنجش پايداري نيز مبتني بر ساخت شاخص تركيبي به تفكيك مؤلفه‌هاي شش‌گانه مديريت پايدار اراضي بود. نتايج ارزيابي سطح پايداري مديريت اراضي مشخص كرد كه 19.1 درصد از كشاورزان در وضعيت ناپايدار، 34 درصد نسبتاً ناپايدار، 26.5 درصد نسبتاً پايدار و 20.4 درصد در وضعيت پايدار قرار داشتند. نتايج ضريب همبستگي نشان‌داد كه ارتباط مثبت و معني‌داري بين متغير‌هاي سن و سابقه كار با مؤلفه‌هاي پايايي و قابليت پذيرش، ميزان زمين و درآمد كشاورزي با مؤلفه‌هاي پايايي، قابليت پذيرش و دانش فني، عملكرد گندم و ميانگين مصرف كود شيميايي با مؤلفه امنيت، تعداد قطعات اراضي با مؤلفه قابليت پذيرش و ميزان استفاده از ماشين‌آلات با مؤلفه‌هاي بهره‌وري، پايايي، قابليت پذيرش و دانش فني وجود داشت. همچنين ارتباط منفي و معني‌داري بين متغير‌هاي درآمد غيركشاورزي با مؤلفه بهره‌وري و مصرف سموم شيميايي با مؤلفه حفاظت ديده شد.