ارزيابي رفاه اجتماعي در مناطق روستايي مطالعه موردي: دهستان خير(شهرستان استهبان)

توسعه روستايي از مهم‌ترين فرآيندهايي است كه در كشورهاي مختلف جهان همواره مورد توجه است. دستيابي به توسعه نواحي روستايي در هر جامعه‌اي نياز به شناخت مؤلفه‌هاي مختلف و تأثيرگذار بر آن است. ازجمله اين مؤلفه‌ها رفاه اجتماعي مي‌باشد كه در سايه آن مي‌توان بسياري از مسائل و مشكلات خصوصاً عدم تمايل به ماندگاري در روستاها را كاهش‌داد. پژوهش حاضر از نوع كاربردي و با هدف ارزيابي و تعيين سطح رفاه اجتماعي در سكونت‌گاه‌هاي روستايي دهستان خير (شهرستان استهبان) تدوين‌يافته است. روش تحقيق توصيفي ـ تحليلي و مبتني بر روش اسنادي و ميداني (ابزار پرسشنامه) است. جامعه آماري پژوهش ساكنان هر 12 روستاي مستقر در دهستان موردمطالعه است كه با بهره‌مندي از روش كوكران تعداد 313 نفر به‌عنوان حجم نمونه تحقيق انتخاب شدند. به‌منظور تجزيه‌ و تحليل داده‌ها از روش‌هاي آماري (توصيفي ـ استنباطي)، روش موريس و تاپسيس استفاده ‌شده‌است. نتايج به‌دست‌آمده حكايت از وجود شكاف عميق بين وضعيت رفاه اجتماعي در روستاهاي دهستان دارد. به‌طوري‌كه اين ميزان بين 0.11 تا 0.95 در نوسان است. درمجموع رفاه اجتماعي در روستاهاي دهستان از حد متوسط بالاتر (برابر 0.596) مي‌باشد. همچنين نتايج نشان مي‌دهد كه بين رفاه اجتماعي روستاها با دو معيار تعداد جمعيت و خدمات رابطه معنادار مستقيم آماري وجوددارد و نيز بين فاصله از مركز شهرستان و رفاه اجتماعي روستاها رابطه معنادار غيرمستقيم آماري وجود دارد.