بررسي عوامل پيش بيني كننده قصد كارآفريني در بين دانشجويان مركز آموزش كشاورزي بوشهر با استفاده از تئوري شناختي- اجتماعي و تئوري رفتار برنامه‌ريزي شده

چگونگي ترويج كارآفريني در كشاورزي يك مسئله حياتي در آموزش كشاورزي است. مطالعه حاضر دو مدل تئوري رفتاري برنامه‌ريزي شده و نظريه شناختياجتماعي را جهت پيش‌بيني قصد كارآفريني در ميان دانشجويان كشاورزي مورد برسي قرار داده است. جامعه‌ي آماري پژوهش حاضر شامل دانشجويان كارشناسي ورودي 96-1395 مركز آموزش علمي كاربردي علوم و صنايع شيلاتي خليج فارس بوشهر بود. تعداد افراد جامعه مورد مطالعه 192 نفر بودند كه با استفاده از جدول كرجسي و مورگان 124 نفر با استفاده از روش نمونه گيري به صورت تصادفي ساده مورد مطالعه قرار گرفتند. روايي پرسشنامه بر اساس نظر اعضاي هيأت علمي دانشگاه و پايايي پرسشنامه با استفاده از طرح پيش آزمون به حجم 30 نفر با استفاده از آزمون تتا اندازه‌گيري و تأييد شد (0/89-0/76). نتايج حاصل از مدل سازي معادله هاي ساختاري نشان داد در نظريه شناختي اجتماعي، انتظارات درك شده و عوامل ساختاري اجتماعي، تأثيري معني دار، مثبت و مستقيم براي قصد كارآفرينانه دانشجويان دارد. افزون بر آن، در نظريه رفتار برنامه‌ريزي شده نيز نمايان شد كه سازه هاي خودكارآمدي، هنجار اخلاقي و هويت تأثير معني دار و مثبت بر قصد كارآفريني دارند، در حالي كه سازه هاي كنترل، نگرش و هنجار ذهني تأثير مستقيمي بر قصدكارآفريني ندارند. نگرش بر هنجار اخلاقي اثر مثبت و مستقيم و بر قصد اثري غيرمستقيم دارد. براساس يافته ها، دو مدل مورد بررسي قادر بودند بخش قابل توجهي از واريانس قصد كارآفريني را تبيين كنند. تئوري شناختي اجتماعي مي‌تواند 76 درصد از تغييرات قصد و تئوري رفتاري برنامه‌ريزي شده، 77 درصد از تغييرات قصد كارآفريني كشاورزي را پيش‌بيني كند. بنابراين، براساس يافته ها، دو تئوري شناخت اجتماعي و رفتاربرنامه ريزي شده چارچوب هاي مؤثري براي تبيين قصد كارآفرينانه هستند و از اين رو مي توان از آن ها براي ترويج كارآفريني در ميان دانشجويان كشاورزي استفاده كرد.