عوامل مؤثر بر آموزش كارآفريني در بين دانشجويان كشاورزي و منابع طبيعي دانشگاه شهركرد

امروزه براي پيشرفت، توليد و توسعه نياز به آموزش كارآفريني در دانشگاه‌ها احساس مي‌شود. در سال‌هاي اخير، بيكاري فزاينده‌ي قشر دانش‌آموخته رشته‌هاي كشاورزي و منابع طبيعي نگراني‌هاي زيادي را براي افراد و جامعه ايجاد كرده است. از اين رو، پژوهش حاضر با هدف بررسي عوامل مؤثر بر آموزش كارآفريني دانشجويان كشاورزي و منابع طبيعي دانشگاه شهركرد انجام شد. اين تحقيق از نوع تحقيقات توصيفي همبستگي است. جامعه آماري اين تحقيق شامل كليه‌ي دانشجويان ورودي دانشكده‌هاي كشاورزي، منابع طبيعي و علوم زمين دانشگاه شهركرد در سال‌هاي تحصيلي 97-1393 بودند (2000=N). براي تعيين حجم نمونه آماري با استفاده فرمول كوكران 322 دانشجو به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارگردآوري داده‌ها تحقيق پرسشنامه‌اي بود كه روايي آن توسط اساتيد گروه مديريت دانشگاه پيام نور خوانسار بررسي و تأييد گرديد. براي سنجش پايايي پرسشنامه از روش محاسبه ضرايب آلفاي استفاده شد و ضريب آلفاي كرونباخ (0/86-0/70=a) قابل قبول نشان داد. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از آمار استنباطي و مدل يابي تحليل مسير با بهره‌گيري از نرم‌افزار Amos استفاده شد. يافته‌هاي تحقيق نشان داد كه يادگيري تجربي، فناوري اطلاعات و ارتباطات، ريسك‌پذيري و ويژگي‌هاي كارآفريني يادگيرنده به‌صورت مستقيم و همچنين به‌صورت غيرمستقيم بر آموزش كارآفريني تأثير مي‌گذارند. بنابراين، دانشگاه‌ها بايد بر اهميت عوامل اثرگذار بر آموزش كارآفريني توجه داشته باشند و از يادگيري تجربي و فناوري اطلاعات و ارتباطات در آموزش كارآفريني بيشتر بهره گيرند.