تحليل عاملي اثرات گردشگري بر توسعه ي اشتغال كشاورزي زنان روستايي در شهرستان بويراحمد

گردشگري روستايي پتانسيل هاي فراواني براي ايجاد كسب و كارهاي كوچك دارد و قادر است به توسعه ي اشتغال در حوزه ي كشاورزي كمك كند. بر اين اساس، هدف اين پيمايش، شناسايي و دسته بندي اثرات گردشگري بر توسعه ي اشتغال كشاورزي زنان روستايي در دهستان كاكان در شهرستان بويراحمد بود. جامعه ي آماري تحقيق شامل زنان دو روستاي هدف گردشگري در دهستان مذكور بود. براي اين منظور، ابتدا زنان 1564 سال شناسايي شدند (433 نفر)، آنگاه بر اساس جدول تعيين حجم نمونه ي بارتلت و همكاران، تعداد 165 زن روستايي به عنوان نمونه برآورد و به صورت متناسب در بين دو روستاي هدف توزيع شدند. پرسشنامه مهم ترين ابزار جمع آوري داده ها در تحقيق حاضر بود. روايي صوري پرسشنامه توسط متخصصان مربوطه تأييد شد و پايايي آن نيز با انجام مطالعه ي راهنما و با محاسبه ي ضريب تتاي ترتيبي (50.0= theta;) تأييد گرديد. به منظور تجزيه و تحليل داده ها از تحليل عاملي اكتشافي بهره گرفته شد. بر اساس نتايج، بارزترين اثرات گردشگري بر اشتغال زايي كشاورزي زنان روستايي در شش عامل دسته بندي شدند كه اين عوامل در مجموع 27.59 درصد از واريانس كل عامل ها را تبيين مي نمايند. اين شش عامل بر اساس محتواي گويه ها تحت عنوان هاي توليدي، اقتصادي، سرمايه اي، خدماتي، رفاهي، و اجتماعي نام گذاري شدند. در ميان اين عوامل، بيشترين سهم مربوط به عامل توليدي بود كه اين عامل 82.22 درصد از واريانس كل را تبيين نمود و كمترين اثر مربوط به عامل اجتماعي است كه 4.47 درصد واريانس عامل ها را به خود اختصاص داد. در پايان، پيشنهاد مي گردد در شوراي اسلامي روستاهاي هدف، دفاتر اشتغال و كارآفريني گردشگري روستايي ايجاد گردد تا به توسعه ي اشتغال زنان روستايي به صورت هدفمند پرداخته شود.