اثربخشي ذهن‌آگاهي بر بهزيستي روان‌شناختي و رضايت از زندگي در دانش‌‌آموزان دختر داراي والدين مطلقه

هدف پژوهش حاضر تعيين اثربخشي ذهن آگاهي بر بهزيستي روان شناختي و رضايت از زندگي در دانش ‌آموزان دختر داراي والدين مطلقه بود. اين پژوهش يك كارآزمايي باليني از نوع شبه آزمايشي با طرح پيش آزمونپس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري اين پژوهش كليه دانش ‌آموزان دختر متوسطه دوم ناحيه 1 و 2 رشت بودند. تعداد 30 دانش آموز داراي والدين مطلقه با استفاده از روش نمونه گيري هدفمند انتخاب شده و به طور تصادفي به دو گروه آزمايش و كنترل تقسيم شدند. تكنيك هاي ذهن آگاهي در هشت جلسه ي 60 دقيقه اي به صورت هفتگي آموزش داده شد و اثربخشي آن با استفاده از پرسشنامه بهزيستي روان شناختي (ريف، 1995) و مقياس رضايت از زندگي دانش‌آموزي (هيوبنر، 2001) ارزيابي شد. به منظور تحليل داده‌ها از تحليل كوواريانس استفاده شد. نتايج نشان داد كه آموزش ذهن آگاهي، بهزيستي روان شناختي و رضايت از زندگي دانش ‌آموزان را افزايش مي‌دهد (0.05 p). با توجه به نتايج پژوهش حاضر، مي توان از تكنيك ‌هاي ذهن‌آگاهي براي بهبود بهزيستي روانشناختي و رضايت از زندگي در دانش‌آموزان داراي والدين مطلقه استفاده نمود