مقايسه اثربخشي رويكرد راه حل محور و مصاحبه انگيزشي بر هيجانات موقعيتي و تعارضات ميان فردي دانشجويان مشروطي

هدف از پژوهش حاضر، مقايسه اثربخشي رويكرد راه حل محور و مصاحبه انگيزشي بر هيجانات موقعيتي و تعارضات ميان فردي دانشجويان مشروطي بود. روش پژوهش، نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون - پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري شامل دانشجويان مشروطي مقطع كارشناسي دانشگاه زنجان در سال تحصيلي 98-97 بود. 60 نفر از آنان با روش نمونه گيري طبقه اي انتخاب و به طور تصادفي در دو گروه آزمايشي و يك گروه كنترل (هر گروه 20 نفر) جايگزين شدند. گروه آزمايشي اول، نه جلسه رويكرد راه حل محور و گروه آزمايشي دوم، پنج جلسه مصاحبه انگيزشي (هر هفته يك جلسه 120 دقيقه اي) دريافت كردند، اما گروه كنترل هيچ مداخله اي دريافت نكرد. به منظور جمع آوري داده ها از فرم كوتاه مقياس هيجانات موقعيتي (راندلر و همكاران، 2011) و پرسشنامه مشكلات بين فردي (بارخام، هاردي و استارتاپ، 1996) استفاده شد. نتايج حاصل از تحليل داده ها با استفاده از تحليل كوواريانس چندمتغيره نشان داد كه رويكرد راه حل محور بر تعارضات ميان فردي اثربخش تر از مصاحبه انگيزشي و مصاحبه انگيزشي بر هيجانات موقعيتي اثربخش تر از رويكرد راه حل محور در دانشجويان مشروطي است (0.05 P). بر اساس نتايج پژوهش حاضر مي توان از رويكرد راه حل محور و مصاحبه انگيزشي در بهبود عملكرد تحصيلي دانشجويان مشروطي استفاده كرد.