اثربخشي آموزش شناختي ارتقاء اميد بر ارضاي نيازهاي بنيادين روان‌شناختي دانش آموزان پسر داراي رفتار قلدرانه

اين پژوهش با هدف تعيين اثربخشي آموزش شناختي ارتقاء اميد بر ارضاي نيازهاي بنيادين روان‌شناختي دانش آموزان پسر داراي رفتار قلدرانه دوره دوم متوسطه انجام‌ شده است. پژوهش از نوع نيمه‌تجربي با طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه كنترل بود. نمونه به‌صورت هدفمند از يك هنرستان فني و حرفه‌اي شهر اروميه انتخاب شد و به‌منظور اجراي پژوهش بعد از اجراي پرسش‌نامه قلدرقرباني (الويوس،1996) تعداد 30 نفر از دانش آموزان كه به‌عنوان قلدر طبقه‌بندي‌شده بودند در دو گروه 15 نفري آزمايش و گواه جايگزين شدند. گروه آزمايش به مدت 8 جلسه (هر هفته يك جلسه 90 دقيقه‌اي) تحت آموزش شناختي اميد (برگرفته ازمگيارموئه،2009) قرار گرفتند ولي گروه گواه هيچ آموزشي دريافت نكرد. ابزار اندازه‌گيري پژوهش شامل پرسشنامه نيازهاي بنيادين روان‌شناختي (دسي و ريان،2000) توسط شركت‌كنندگان در مرحله پيش‌آزمون و پس‌آزمون تكميل گرديد. نتايج تحليل كوواريانس چند متغيره نشان داد كه بين مؤلفه‌هاي شايستگي، خودپيروي و تعلق در دو گروه آزمايش و گواه تفاوت معناداري به نفع گروه آزمايش وجود داشت(0.01 P)؛ بنابراين آموزش شناختي ارتقاء اميد بر بهبود مؤلفه‌هاي نيازهاي بنيادين روان‌شناختي در دانش آموزان پسر داراي رفتار قلدرانه مؤثر بوده است.